Wetenschappers hebben ontdekt hoe ze een woestijnwatercrisis kunnen oplossen

Search

Noord-India is de thuisbasis van iets dat een ‘hoge woestijn’ wordt genoemd. Het is een berggebied, met de Himalaya er doorheen snijdend, en waterval is schaars.

In feite krijgt het gebied gemiddeld slechts 50 millimeter neerslag per jaar.

De meeste mensen die er wonen zijn afhankelijk van Himalaya-gletsjers om te smelten, zodat ze zoet water kunnen verzamelen.

Naarmate de wereldwijde temperaturen stijgen, is deze methode om water te verzamelen steeds onbetrouwbaarder geworden, omdat de gletsjers te snel smelten om het water te laten poolen, zodat mensen het kunnen verzamelen.

Wangchuck Sonam
Wangchuck Sonam won in 2016 de Rolex Award for Enterprise. Foto: Stefan Walter/Rolex Awards

Maar dat begint allemaal te veranderen dankzij een ingenieur genaamd Sonam Wangchuk, die probeert zijn huis in een bloeiende oase te veranderen. En dankzij wat innovatief sleutelen aan het milieu slaagt hij daarin.

In plaats van dat mensen een lange, moeilijke reis doorbrengen om naar de gletsjers te reizen om zoet water te krijgen, brengt Wangchuk de gletsjers naar hen toe.

Wangchuk creëerde wat hij een “ijsstoepa” noemt – in feite een kunstmatige gletsjer. De manier waarop het werkt is ingewikkeld, maar in wezen worden er hoog in de bergen leidingen gelegd die het smeltende water van de gletsjers dichter bij de plek transporteren waar mensen er bij kunnen komen.

Dan, dankzij het speciale ontwerp van de leidingen, bevriest dat water ’s nachts, waardoor mensen het langzaam kunnen verzamelen terwijl het overdag weer smelt.

Deze “gletsjers” zijn enorm – ongeveer 60 voet lang – en ze nemen een soort kegelvorm aan, wat voor hen de beste manier is om tot in de lente en zelfs de zomermaanden mee te gaan.

Een ijsstronpa
Een ijsstronpa gemaakt door de innovatieve ingenieur Sonam Wangchuk in Ladakh, India. Foto: Met dank aan Sonam Wangchuk

Hun vorm lijkt op “stoepa’s”, boeddhistische religieuze plaatsen die worden gebruikt voor meditatie en gebed. Omdat stoepa’s veel voorkomen in de regio, is Wangchuk van mening dat zijn uitvinding een natuurlijke fit is voor zijn volk.

“Omdat het lijkt op iets dat we in onze traditie hebben, wordt het dichter bij de bevolking gebracht, bij hun hart”, vertelde hij aan The Guardian.

De ijsstoepa’s hebben misschien een vorm die het een organische toevoeging maakt aan de geografie van Wangchuck’s mensen, maar ze zijn lang niet de enigen die erin geïnteresseerd zijn.

In 2016 kreeg Europa zijn eerste ijsstoepa, deze in de Zwitserse Alpen.

En volgens National Geographic werkt Wangchuck ook aan een voor India, waar het bevriezen van een lokale gletsjer kan helpen om overstromingsproblemen te beteugelen.

Maar Wangchuks hart blijft bij zijn eigen volk. “Wij in de bergen zijn minderheden, niet alleen etnisch, maar ook qua klimaat”, zei hij tegen National Geographic.

“Dingen die in New York of New Delhi werken, werken niet in de bergen. We moeten onze eigen oplossingen vinden voor onze problemen.”

Wangchuk’s eerste twee ijsstoepa’s werden in 2013 betaald via crowdsourcing, maar ze waren zo succesvol dat hij een beurs van Rolex kreeg waarmee hij er nog twintig kan bouwen en kan helpen betalen om de lokale bevolking te informeren over manieren waarop ze hun omgeving kunnen gebruiken om problemen aan te pakken waarmee hun gemeenschap wordt geconfronteerd.

Een versie van dit verhaal verscheen oorspronkelijk in nummer 02 van de Goodnewspaper in oktober 2017. De Goodnewspaper is onze maandelijkse gedrukte krant vol met goed nieuws.

Je kunt lid worden van duizenden abonnees die toegang krijgen tot meer exclusieve verhalen zoals deze, onze privécommunityruimte, een gratis inspirerende poster en nog veel meer. Word vandaag nog abonnee.