Voor het grootste deel hebben we de neiging om empathie als een goede zaak te beschouwen.
De wereld wordt een meer sympathieke plek wanneer we opzettelijk proberen te begrijpen wat een andere persoon voelt. Het wordt vaak gezien als een brug naar communicatie en een fundamentele pijler in het hebben van een morele en rechtvaardige samenleving.
Maar volgens Paul Bloom, hoogleraar psychologie aan Yale en auteur van Against Empathy: The Case for Rational Compassion, is het concept van empathie ingewikkelder dan we misschien aannemen.
In zijn boek betoogt Bloom dat empathie zelf niet inherent een goed hulpmiddel is, alleen dat het de potentie heeft om dat te zijn.
“Ik ben gaan beseffen dat mensen verschillende dingen bedoelen met empathie. Sommige mensen nemen empathie om alles goed of moreel te bedoelen, of om vriendelijk te zijn in een algemene zin. Daar ben ik niet tegen”, zei hij tegen Vox.
“Ik denk dat het belangrijk is om mensen te begrijpen, maar het is niet per se een kracht ten goede. Het kan ook een kracht voor het kwaad zijn.”
“Er is een ander gevoel van empathie dat smaller is en dat te maken heeft met het begrijpen van andere mensen. En dat is niet precies waar ik het over heb. Ik denk dat het belangrijk is om mensen te begrijpen, maar het is niet per se een kracht ten goede. Het kan ook een kracht voor het kwaad zijn.”
Om empathie volledig te begrijpen, moeten we in de ogen van Bloom ook rekening houden met privilege.
Zo krijgt een witte vrouw die een misdaad heeft begaan systemisch meer empathie dan een zwarte man volgens ons rechtssysteem.
Empathie is, net als andere aspecten van onze cultuur, niet vrij van realiteiten zoals witte suprematie.
Bloom betoogt dat empathie kan worden vertekend ten gunste van een individu terwijl het lijden van het collectief wordt genegeerd – of om het eerlijk te zeggen, begrijpen waar iemand vandaan komt, doet niet altijd goed.
In zijn boek citeert hij hoe we de neiging hebben om meer empathie te hebben voor degenen die op ons lijken – wat zeker ernstige gevolgen kan hebben voor de samenleving die al witte cisgender mannen begunstigt.
Dit wil niet zeggen dat empathie niet inherent slecht is. Om empathie effectief te laten zijn en een hulpmiddel om positieve verandering in de wereld te maken, moet het worden beoefend met mededogen, wat eigenlijk het geven om het grotere goed van een gemeenschap is.
Bloom noemt dit ‘rationeel mededogen’.
Schrijfster Sally Vickers schrijft hierover in de Guardian en stelt dat “een sympathiek begrip een fantasierijke poging is om het anders-zijn van een ander te voelen zonder te beweren dat ze zich hun existentiële uniciteit toe-eigenen of bezitten. Het geloof in een geldig empathisch antwoord suggereert voor mij een vorm van wishful thinking dat we fundamenteel voor elkaar bekend zijn – wat we niet zijn. Dat zouden we ook niet moeten zijn.”
“Onze verschillen moeten worden gerespecteerd en zijn wat ons interessant maakt.”
Ze vervolgt: “Onze verschillen moeten worden gerespecteerd en zijn wat ons interessant maakt. Bloom gaat niet zo ver als dit, maar gelooft dat in plaats van emotionele identificatie te claimen, we ons vermogen om afstand te nemen moeten cultiveren om een rationeler effectief zorgprogramma te bieden. “
Om rationeel mededogen in het echte leven te beoefenen, moeten mensen zich bewust zijn van hun vooroordelen – met wie leven we precies mee, en om welke redenen? — en hoe ze moeten worden uitgevoerd.
In het geval van klimaatverandering kan het gemakkelijk zijn om je in te leven in waarom bedrijven er niet in slagen om zich bezig te houden met duurzame praktijken: omdat het hen winst zal kosten. Maar zelfs als we dat begrijpen, is het absoluut noodzakelijk dat wij – individuen en overheidsinstanties – hen verantwoordelijk houden voor hun schade.
In dit geval doet empathie, het begrijpen van de positie van een ander, weinig goeds.
Maar rationeel mededogen stelt de dwingende vraag “wat is het grotere goed voor iedereen?”, wat leidt tot het antwoord dat bedrijven verantwoordelijk moeten zijn voor de schade die ze aan de planeet toebrengen.
“empathie is niet goed of slecht. Maar empathie zelf zal de wereld pas een betere plek maken als het in combinatie is met rationeel mededogen.”
Dit alles om te zeggen dat empathie noch goed noch slecht is. Maar empathie zelf zal de wereld pas een betere plek maken als het in combinatie is met rationeel mededogen.
De volgende keer dat we merken dat we nadenken over hoe we een meer empathisch persoon kunnen zijn, is het zeker de moeite waard om te vragen hoe we ook medelevend kunnen zijn.
Wanneer de twee worden gecombineerd, zullen we veel verder gaan en in staat zijn om meer voor onze gemeenschappen te zorgen met die intentie in gedachten.
Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd in de Goodnewspaper – Good Good Good’s maandelijkse gedrukte krant vol met goed nieuws.
→ Sluit je aan bij duizenden mensen die elke maand een nieuw Goodnewspaper per post krijgen
