Veel voorkomende golfblessures

Mensen associëren golf over het algemeen niet met sportblessures gezien de relatief rustige aard van het spel. Maar volgens een studie van het Center for Injury Research and Policy in Columbus, Ohio, worden er elk jaar meer dan 30.000 golfgerelateerde verwondingen behandeld in Amerikaanse spoedeisende hulp.

Verrassend genoeg werden blessures het meest gezien in twee groepen: golfers tussen de zeven en 17 jaar (22,1%) en 55-plussers (21,8%).

In termen van ziekenhuisopnamecijfers waren oudere golfers maar liefst vijf keer meer kans om te worden opgenomen in vergelijking met jongere golfers. Hoewel veel van deze verwondingen verband hielden met een traumatisch letsel (zoals geraakt worden door een bal of een klap door golfswing), was bijna een derde (30,6% gerelateerd aan een verrekking, verstuiking of stressfractuur.

Deze cijfers weerspiegelen niet-spoedeisende verwondingen die vaak verband houden met repetitieve bewegingsblessures (overmatig gebruik) of de progressieve belasting van de rug, polsen, heupen en knieën door een onjuiste swingtechniek.

Hoewel een golfblessure elk deel van het lichaam kan beïnvloeden, worden de meest voorkomende geassocieerd met de onderrug en wervelkolom, schouder, elleboog en pols.

Lage rug- en wervelkolomblessures

De meeste lage rug- en wervelkolomblessures die optreden bij golf zijn gerelateerd aan een bestaand probleem. Golf heeft de neiging om het probleem te verergeren wanneer het volgende zich voordoet:

• Spierspanning wordt meestal geassocieerd met een ruwe of krachtige swing (zoals gebeuren wanneer men een swing “duwt”) of een plotselinge verschuiving in lichaamspositie tijdens de downswing.
• Hernia’s worden verergerd door afwijkingen in de golfswing.
• Lumbale (rug) spanning komt vaak voor bij slecht geconditioneerde golfers of wanneer een speler zwaait terwijl hij in een acute hoek staat (zoals de rand van een watergevaar of zandval).

Omdat de meeste van deze verwondingen acuut zijn, kan het meestal helpen om meerdere dagen te rusten met een koud kompres en niet-steroïde ontstekingsmedicijnen (NSAID’s). Als de pijn ernstig of aanhoudend is, raadpleeg dan onmiddellijk uw arts.

Schouderblessures

Schouderblessures kunnen variëren of het optreedt op de voorste schouder (de schouder naar voren geplaatst op een schommel) of de niet-leidende schouder. Verwondingen kunnen worden veroorzaakt door repetitieve bewegingen, abnormale schommelingen of een plotselinge abrupte verandering in beweging (zoals het raken van een steen op een neerwaartse zwaai).

• Acute verwondingen aan de leidende schouder omvatten subacromiale impingement, rotator cuff scheuren en acromioclaviculaire gewrichtsverstuiking / scheiding.
• Acute verwondingen aan de niet-leidende schouder omvatten een SLAP (kraakbeen) scheur, evenals impingement en rotator cuff scheuren.
• Repetitieve bewegingsletsels omvatten schouderpeesontsteking, bursitis en kleefcapsulitis (frozen shoulder).

Of het nu acuut of chronisch is, verwondingen aan de schouder vereisen meestal medische aandacht. In sommige gevallen kan een schouderbrace of draagdoek nodig zijn om de beweging tijdelijk te beperken. Een ernstige scheur of gewrichtsscheiding kan een operatie vereisen.

Ongeacht de omvang van de blessure, fysiotherapie kan u helpen om weer op de green te komen. Een fysiotherapeut zal de biomechanica identificeren die uw prestaties belemmeren en een op maat gemaakt behandelplan opstellen.

Elleboogblessures

Wat de elleboog betreft, is de meest voorkomende blessure mediale epicondylitis (ook bekend als “golferselleboog”). Golferselleboog is een aandoening die pijn veroorzaakt waarbij de pezen van je onderarm het benige uitsteeksel op de binnenste elleboog ontmoeten. De pijn zal vaak uitstralen naar de onderarm en pols.

Hoewel de elleboog van de golfer kan worden veroorzaakt door overmatig gebruik, kan deze ook worden verergerd door een overbelaste backswing of een te buigende pols op de downswing. De elleboog van de golfer wordt meestal gezien op de niet-leidende elleboog.

De elleboog van de golfer is vergelijkbaar met laterale epicondylitis (tenniselleboog) die zich op de buitenste elleboog ontwikkelt. Hoewel minder vaak in golf, wordt tenniselleboog meestal gezien op de leidende elleboog.

Als repetitieve bewegingsblessures gaan beide aandoeningen vaak gepaard met bursitis van de elleboog. De behandeling omvat meestal rust, NSAID’s, icing van het getroffen gebied en het gebruik van een elleboogbrace om beweging te beperken.

Uw arts of fysiotherapeut kan also aan te bevelen een methode te gebruiken met de naam P.O.L.I.C.E. – Bescherming, Optimale belasting, Ijs, Compressie, Elevatie – een bijgewerkte versie van R.I.C.E. (Rest, Ice, Compression, Elevation).

• BeschermingTijdens de eerste paar dagen na een blessure, rust het gewonde gewricht, ligament of spier. Na een paar dagen kan een zachte beweging worden gestart terwijl u nog steeds een niveau van bescherming voor het gewonde gebied behoudt.
• Optimale belasting: Zachte bewegingsoefeningen moeten worden gestart in de dagen na het begin van het blessureletsel en geleidelijk worden verhoogd in de komende dagen. Bekend als progressieve belasting, helpt dit vertragingen te voorkomen bij het terugkeren naar normale activiteit als gevolg van gewrichts- en spierspanning of spieratrofie.
• Ijs: Het aanbrengen van ijs kan helpen om de zwelling rond de elleboog te beheersen en acute pijn te verminderen.
• Compressie: Tijdens het aanbrengen van ijs kan compressie worden toegevoegd met behulp van een ACE-verband.
• Hoogte: Door je elleboog boven het niveau van je hart te houden, kun je de zwelling helpen verminderen.

Polsblessures

Polsblessures worden meestal veroorzaakt door een onjuiste grip, slechte swingtechniek, een clubimpact tijdens de downswing (zoals bij een boomwortel) of overmatig gebruik. Onder enkele van de meest voorkomende polsblessures:

• Polspeesontsteking ontwikkelt zich meestal in de leidende hand die naar voren moet buigen op de backswing en zich aan het einde van de swing naar achteren uitstrekt.
• Hamate botbreuken treden op wanneer de club abnormaal de grond raakt en het handvat tegen de benige haken aan het einde van de kleinere hamate (carpale) botten samendrukt.
• Polsverstuikingen kunnen optreden wanneer een club een voorwerp raakt en de pols abnormaal draait.
• Ulnaire tunnel syndroom is zenuwbeschadiging aan de pols veroorzaakt door het herhaaldelijk hameren van de knotsgreep tegen de handpalm. Dit kan pijn, ontsteking en gevoelloosheid veroorzaken en wordt vaak geassocieerd met een onjuiste of losse grip.
• TFCC-scheuren treden op als gevolg van krachtige rotatie of trekken aan het polsgewricht en beschadigen het driehoekige fibrocartilagecomplex (TFCC). Verwondingen aan dit systeem van kraakbeen en ligamenten veroorzaken pijn aan de ulnaire kant van de pols (de kant met de kleine vinger) en klikgeluiden bij het bewegen van het gewricht.
• de tenosynovitis van de Quervain is repetitief bewegingsletsel dat pijn en ontsteking veroorzaakt onder de duim bij de pols. Deze ontsteking wordt veroorzaakt door een peesprobleem dat stenosing tenosynovitis wordt genoemd en gaat meestal gepaard met een knarsend gevoel bij het bewegen van de duim en pols.

Gezien de aard van deze verwondingen, moet medische hulp worden gezocht om röntgenfoto’s te maken van eventuele schade en de pols goed te immobiliseren. Het kan gebruikelijk zijn dat kleine polsfracturen niet zichtbaar zijn op de eerste röntgenfoto, dus uw arts zal waarschijnlijk de verwonding spalken en een week tot 10 dagen later nog een reeks afbeeldingen maken.

Een woord van bodymindspirit

Pijn en ongemak is de manier van je lichaam om je te vertellen dat er iets mis is en niet mag worden genegeerd. Praat met uw arts over het behandelen van golfblessures om verdere gewrichtsschade te voorkomen en vraag of fysiotherapie u kan helpen.

Veel golfblessures zijn te wijten aan een onjuiste vorm. Zodra je klaar bent om weer te spelen, overweeg dan om een paar lessen te nemen met een golfpro om swingmechanica, fouten en andere houdingsproblemen te corrigeren. En vergeet niet om voor en na je training te stretchen om blessures te voorkomen.