Feministisch duo ElBouma behandelt onderwerpen van kindhuwelijken tot VGV op basis van getuigenissen van meisjes op het platteland van Egypte
– Feministische band gebruikt muziek om vrouwenhaat en kindhuwelijken te bekritiseren
— Teksten geïnspireerd op getuigenissen van meisjes, vrouwen op het platteland
– Duo gaat digitaal om bereik te vergroten tijdens coronapandemie
Vrouwenhaat, kindhuwelijken en vrouwelijke genitale verminking (VGV): niet de gebruikelijke onderwerpen die je zou verwachten om een band in Egypte te inspireren.
Maar een feministisch duo – ElBouma, of ‘De Uil’ in het Arabisch – mengt oude melodieën, nieuwe ritmes en gedurfde teksten om misbruik te bekritiseren waarmee vrouwen en meisjes in hun breed conservatieve Noord-Afrikaanse land worden geconfronteerd.
In hun nieuwe album covert de band seksisme, patriarchaat en gendergerelateerd geweld, waarbij schadelijke praktijken zoals VGV nog steeds gebruikelijk zijn in afgelegen delen van Egypte.
“Oh bruid, oh bruid. Ze stoppen je in een trouwjurk en propten die vol (om het te laten passen),” zingt het paar – dat zussen zijn – in één nummer over kindhuwelijken.
De teksten zijn gebaseerd op de getuigenissen van tientallen vrouwen en meisjes die tussen 2016 en 2017 workshops bijwoonden die door ElBouma werden georganiseerd in drie steden in de zuidelijke regio die bekend staat als Opper-Egypte.
Tijdens de workshops gebruikten Marina Samir en haar zus Mariam storytelling om vrouwen aan te moedigen zich open te stellen over taboeonderwerpen.
“Wij geloven dat de stemmen van vrouwen in het zuiden moeten worden gehoord, vooral in een zeer gecentraliseerd land dat iedereen marginaliseert die in de periferie woont,” vertelde Marina de Thomson Reuters Foundation in een Zoom-interview na de lancering van hun nieuwe album in augustus.
Het was “overweldigend” om de vrouwen aan te moedigen om open te zijn over taboes in de Egyptische samenleving, voegde ze eraan toe voorafgaand aan de Internationale Dag van het Meisje kind op 11 oktober.
Vrouwen en meisjes die in afgelegen of sociaal conservatieve delen van het Midden-Oosten of Noord-Afrika wonen, zijn uitgesloten van vele facetten van het openbare leven en hebben weinig locaties voor zelfexpressie.
Terwijl het feministische activisme van Egypte groeit, is ElBouma een uniek voorbeeld van underground kunstenaars – nog specialer gemaakt door hun inspiratie ter plaatse.
Stem van vrouwen
Van de naam tot de muziekstijl, het doel van ElBouma is om taboes aan te pakken. Uilen worden meestal gezien als slechte voortekenen in Egypte, maar Mariam zei dat de band wilde dat de vogel hun feminisme zou vertegenwoordigen.
“We hopen die zwakste stemmen te horen en uit te drukken. We willen zelfs in donkere tijden kunnen zien en kunnen jagen op een gevestigd patriarchaat dat veel groter is dan wij,” zei ze.
De albumhoes voor “Mazghuna” bevat illustraties van neongroene en roze vrouwenfiguren. Sommigen dansen en zijn vrolijk, maar het artwork voor een track over VGV toont een vrouw wier torso wordt gespiesd door een roos, die in de buurt van de knop is geknipt.
“Oh lief meisje, het was zwaar. Maar iedereen zal nu gelukkig leven – toch zal je eigen geluk sterven”, zingt het tweetal.
Bijna 90% van de Egyptische vrouwen en meisjes van 15 tot 49 jaar hebben VGV ondergaan, volgens een onderzoek van de Verenigde Naties uit 2016, in een ritueel dat op grote schaal wordt beoefend door moslims en christenen.
Egypte heeft de straffen tegen de praktijk aangescherpt, maar activisten vrezen dat de handhaving zwak zal zijn – vooral in landelijke gebieden zoals die waar ElBouma hun workshops organiseerde.
Terwijl veel van de nummers van de band zich richten op sociale kwalen, zijn anderen kreten gericht op meisjesrechten en onderwijs.
“Het goede meisje gaat uit je verhalen stappen. Niet alle eindes culmineren in een bruiloft en kinderen”, zingen ze.
Marina zei dat ElBouma tot nu toe heel weinig publieke kritiek had gekregen, ondanks het onderwerp dat door hun muziek werd behandeld.
En fans van ElBouma zeggen dat de teksten veel verder resoneren dan hun landelijke oorsprong.
“Deze muziek weerspiegelt echt stemmen van vrouwen, niet alleen in Opper-Egypte, maar ook in andere delen van het land,” zei Noura Ibrahim, een 28-jarige civiel ingenieur uit Caïro, die contact opnam om de band te prijzen na het beluisteren van hun album.
De band hoopte de komende maanden geld te genereren door concerten te geven, maar wordt mogelijk gedwarsboomd door de lage vaccinatiegraad tegen het coronavirus in het land.
Niettemin bevindt ElBouma zich op platforms van SoundCloud tot YouTube en ze zijn niet afgeschrikt als het gaat om hun boodschap.
“We willen onze muziek om een ruimte te zijn waar andere vrouwen een weerspiegeling kunnen zien van hun worstelingen, gedachten en gevoelens,” zei Marina.
Verslag door Menna A. Farouk; Montage door Maya Gebeily en Kieran Guilbert; Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd door Thomson Reuters Foundation, de liefdadigheidstak van Thomson Reuters, dat het leven behandelt van mensen over de hele wereld die worstelen om vrij of eerlijk te leven. Het werd ter beschikking gesteld aan Good Good Good. Bezoeken news.trust.org.
