Het is bijna onmogelijk om op Facebook of Instagram te gaan zonder citaten of opmerkingen te zien die vergezeld gaan van motiverende woorden zoals: “Kijk aan de positieve kant”, “Focus op de goede dingen” of “Wees positief”.
Als er iets is, heeft de pandemie het fenomeen van ’toxische positiviteit’ verergerd. In Québec is de beroemde slogan” Het komt goed”, ongetwijfeld een van de bekendste voorbeelden hiervan.
Hoewel goedbedoeld, kunnen deze zinnen uiteindelijk meer leed veroorzaken in plaats van helpen. Waarom? Omdat het voorbeelden zijn van toxische positiviteit, een denkrichting die werkt volgens het principe dat men altijd een positieve houding moet hebben, zelfs als het moeilijk wordt.
Als promovendus in de psychologie ben ik geïnteresseerd in geïnternaliseerde symptomen (depressie, angst en sociale terugtrekking) en geëxternaliseerde symptomen (delinquentie, gewelddadig, oppositioneel / defensief, ontwrichtend en impulsief gedrag). Ik geloof dat het belangrijk is om ons te concentreren op de negatieve gevolgen van “emotionele ongeldigheid” en om te begrijpen waarom we met onze negatieve emoties moeten leven.
Emotionele ongeldigheid
Wanneer een persoon praat over wat hij voelt, is zijn belangrijkste doel meestal om zijn emoties te valideren, om de emotionele ervaring te begrijpen en te accepteren. Emotionele ongeldigheid daarentegen houdt in dat de gevoelens van een andere persoon worden genegeerd, ontkend, bekritiseerd of afgewezen.
Verschillende studies hebben gekeken naar de effecten van emotionele invalidatie. De conclusies zijn duidelijk: het is zeer schadelijk voor de geestelijke gezondheid. Mensen die emotionele invalidatie ervaren, hebben meer kans op depressieve symptomen.
Emotionele invalidatie heeft veel negatieve effecten. Een persoon die regelmatig ongeldig wordt verklaard, kan moeite hebben met het accepteren, beheersen en begrijpen van zijn emoties.
Bovendien zullen mensen die verwachten dat hun emoties ongeldig worden gemaakt, minder snel psychologische flexibiliteit vertonen, wat het vermogen is om moeilijke gedachten en emoties te tolereren en zich te verzetten tegen het onnodig verdedigen van zichzelf.
Hoe meer psychologische flexibiliteit een persoon heeft, hoe meer ze in staat zijn om met hun emoties te leven en door moeilijke situaties heen te komen. In de nasleep van een relatiebreuk voelt een jongeman bijvoorbeeld woede, verdriet en verwarring. Zijn vriend luistert naar hem en valideert hem. De man normaliseert dan zijn tegenstrijdige gevoelens en begrijpt dat de gevoelens niet eeuwig zullen duren.
Een andere man die hetzelfde soort relatiebreuk doormaakt, begrijpt zijn gevoelens niet, schaamt zich en vreest de controle over zijn emoties te verliezen. Zijn vriend maakt hem ongeldig en wil niet naar hem luisteren. De man probeert vervolgens zijn emoties te onderdrukken, wat angst creëert en zelfs tot depressie kan leiden.
Deze twee voorbeelden, ontleend aan de studie “Processen die ten grondslag liggen aan depressie: risicoaversie, emotionele schema’s en psychologische flexibiliteit” van Amerikaanse psychologen en onderzoekers Robert L. Leahy, Dennis Tirch en Poonam S. Melwani, zijn noch zeldzaam noch onschadelijk. De vermijdingsreactie, waarbij al het mogelijke werd gedaan om negatieve emoties te voorkomen, wordt vaak versterkt door de mensen om ons heen.
Sommige mensen zijn zo beïnvloed door het ongeluk van andere mensen dat alleen al het zien van dit verdriet hen ongelukkig maakt. Daarom reageren ze door positieve opmerkingen te maken. Het vermogen om met onze emoties te leven is echter essentieel. Ze onderdrukken of vermijden lost niets op. In feite brengt het koste wat het kost proberen negatieve emoties te vermijden niet het gewenste effect teweeg – integendeel, de emoties hebben de neiging om vaker en intenser terug te keren.
Negatief zijn: een gemoedstoestand met een oude oorsprong
Helaas zijn mensen niet ontworpen om altijd positief te zijn. Integendeel, we roepen eerder slechte herinneringen op. Dit gaat waarschijnlijk terug naar een tijd, eeuwen geleden, toen onze overleving afhing van onze reflex om gevaar te vermijden. Een persoon die tekenen van gevaar negeerde, zelfs één keer, kon in een catastrofale of zelfs dodelijke situatie terechtkomen.
In dit artikel, “Slecht is sterker dan goed”, leggen de auteurs, beide psychologen, uit hoe in de evolutionaire geschiedenis de organismen die beter waren in het identificeren van gevaar meer kans hadden om bedreigingen te overleven. Dus de meest alerte mensen hadden een grotere kans om hun genen door te geven. Het resultaat is dat we in zekere zin geprogrammeerd zijn om aandacht te besteden aan potentiële bronnen van gevaar.
Hoe de negativiteitsbias zich manifesteert
Dit fenomeen staat bekend als de negativiteitsbias. Onderzoek heeft vier manifestaties van deze vooringenomenheid geïdentificeerd die ons in staat stellen om het beter te begrijpen. Een van deze manifestaties is gekoppeld aan de vocabulary gebruiken we om negatieve gebeurtenissen te beschrijven.
In een fenomeen dat negatieve differentiatie wordt genoemd, blijkt dat de woordenschat die we hebben om negatieve gebeurtenissen te beschrijven veel rijker en gevarieerder is dan de woordenschat die wordt gebruikt om positieve gebeurtenissen te beschrijven. Bovendien worden negatieve stimuli over het algemeen geïnterpreteerd als uitgebreider en gedifferentieerder dan positieve stimuli.
De woordenschat die wordt gebruikt om fysieke pijn te beschrijven, is ook veel complexer dan die wordt gebruikt om fysiek genot te beschrijven. Een ander voorbeeld: ouders vinden het gemakkelijker om de negatieve emoties van hun baby’s te beoordelen dan hun positieve emoties.
Geen geprefabriceerde zinnen meer
Negatieve emoties zijn een product van menselijke complexiteit en zijn net zo belangrijk als positieve emoties.
De volgende keer dat iemand je in vertrouwen neemt over zijn emoties, als je niet weet wat je moet zeggen, kies dan voor luisteren en emotionele validatie. Gebruik uitdrukkingen als: “Het lijkt erop dat je een zware dag hebt gehad”, of”Het was moeilijk, nietwaar?”
Het is vermeldenswaard dat positief zijn niet altijd synoniem is met toxische positiviteit – het doel daarvan is om alles wat negatief is te verwerpen en te vermijden en alleen de positieve kant van de dingen te zien. Een voorbeeld van positieve en validerende taal is: “Het is normaal om je te voelen zoals je je voelt na zo’n ernstige gebeurtenis, laten we proberen het te begrijpen.” Giftige positiviteit, aan de andere kant, klinkt meer als: “Stop met het zien van de negatieve kant, denk in plaats daarvan aan de positieve dingen.”
Ten slotte, als u niet in staat bent om te valideren en te luisteren, verwijs de persoon dan door naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg die weet hoe hij hem kan helpen.
