Als het gaat om onconventioneel activisme, legt reclame-industrie-expert Julia Plowman de lat.
Na periodes bij ABC News, Wieden+Kennedy (waar ze werkte aan projecten voor Nike, Microsoft, Coca-Cola, Audi en Old Spice) en Nike, verlegde ze haar carrière om zich te concentreren op het oplossen van ’s werelds grootste problemen.
Tijdens zijn samenwerking met de Nike Foundation werkte Plowman met onderzoek waaruit bleek dat investeren in jonge meisjes een unieke succesvolle strategie zou kunnen zijn om de cyclus van intergenerationele armoede in de ontwikkelingslanden te doorbreken.
Er waren organisaties die zich toelegden op volwassen vrouwen of jongeren, maar nog geen enkele richtte zich uitsluitend op meisjes.
Onder de vleugels van de stichting bouwde Plowman een merk voor deze complexe aanpak om intergenerationele armoede te bestrijden met als doel momentum te stimuleren en actie te stimuleren. Ze noemden het The Girl Effect.
The Girl Effect werd gelanceerd met een inmiddels iconische video die in iets meer dan drie minuten het probleem, de kans en de oplossing duidelijk communiceert.
De video trok al snel de aandacht van de wereld en is inmiddels meer dan 2,4 miljoen keer bekeken op YouTube. Katie Couric introduceerde het op het Clinton Global Initiative en het verscheen in een merksectie die op Oprah werd uitgezonden.
The Girl Effect legde de lat hoger voor non-profitcommunicatie door impactgedreven verhalen te verheffen tot een niveau dat het nog nooit eerder was geweest, waardoor de weg werd vrijgemaakt voor meer onconventioneel activisme om te volgen.
We vroegen het aan Plowman, de oprichter van brand strategy company volk, om drie innovatieve en onconventionele manieren te delen waarop change-makers aandacht hebben gekregen en de naald voorgoed hebben verplaatst:
Activisten vervingen Parijse metrokaarten om actie te ondernemen voor fietsers met een handicap
Parijs heeft het minst toegankelijke metrosysteem ter wereld. Er wonen 1,3 miljoen mensen met een handicap in de regio Parijs, wat zich vertaalt naar 12 procent van de bevolking.
Slechts negen van de 303 metrostations zijn echter toegankelijk voor mensen met een motorische handicap, vooral mensen die een rolstoel gebruiken en die worstelen met mobiliteitsbeperkingen vanwege leeftijd, zwangerschap, gebruik van een kinderwagen of een tijdelijke gezondheidstoestand.
Op Wereld mobiliteitsdag in 2019 kaapte APF France Handicap (een nationale beweging voor de vertegenwoordiging van mensen met een handicap) de Parijse metrokaarten door de 293 niet-toegankelijke stationskaarten te bedekken met een nieuwe kaart met de enige metrolijn die voor alle mensen toegankelijk is.
Het initiatief trok al snel de aandacht van de media, de Parijse burgemeester Anne Hidalgo en de Franse president Emmanuel Macron. Macron verklaarde dat 60 procent van de metro in 2024 bereikbaar zou zijn.
Deze publieke inspanning ondersteunt het langdurige activisme van activisten voor gehandicaptenrechten en bondgenoten die vechten voor 100 procent toegankelijkheid.
Waarom Julia ervan houdt:
Het is briljant eenvoudig en heeft echte verandering teweeggebracht. Alle metro’s moeten 100 procent bereikbaar zijn, maar 60 procent is een begin.
Bezoekers nemen de Palau-belofte om fragiele eilanden in de Stille Oceaan te beschermen
Palau is een Pacifische eilandenketen van honderden natuurlijke kalksteen en vulkanische eilanden, bedekt met weelderige bossen en omgeven door een aquamarijnlagune. Klinkt hemels, toch? Welnu, grootschalig massatoerisme dreigt zijn fragiele omgeving te vernietigen.
Palau is het eerste land op aarde dat zijn immigratiewetten heeft gewijzigd voor de zaak van milieubescherming.
https://www.youtube.com/watch?v=SSHfYRTobkI
Bij binnenkomst moeten bezoekers een paspoortbelofte ondertekenen om op een ecologisch verantwoorde manier op het eiland te handelen, in het belang van palaus kinderen en toekomstige generaties Palauers.
Waarom Julia ervan houdt:
Deze kleine natie denkt op lange termijn en baanbrekend een nieuw model van bewust toerisme.
Adverteerders informeren consumenten met plastic vervaldatumlabels
Het duurt tot 1000 jaar voordat plastic afbreekt.
Supermarkten handelen niet snel genoeg om plastic te verminderen, dus twee milieuactivisten en reclamemakers, Gagandeep Jhuti en Joe Foale-Groves, creëerden stickers met “plastic houdbaarheidsdatum” in een poging om voorlichting te geven consumenten over de verwoestende impact die plastic op de planeet kan hebben en hen aanmoedigen om weloverwogen beslissingen te nemen.
Het duo deelde hun visie voor de campagne:
“Stel je dit eens voor. Het is het jaar 3019. Dieren kunnen nu voor de rechter worden berecht. De gevangenissen zitten vol met duiven. Je bent er niet meer. Maar de plastic waterfles die je in 2020 bij je maaltijddeal hebt gekocht, is eindelijk begonnen te ontbinden. Zelfs als de toekomst niet zo raar is als dat, is het waar dat je maaltijddeal vrijwel onsterfelijk kan zijn. “
“Op dit moment sluipen we sinds begin januari zelf plastic vervaldatumstickers op maaltijddealartikelen, maar heel veel mensen hebben gevraagd om samen met ons stickers te verspreiden naar hun lokale supermarkten.”
“Het uiteindelijke doel zou zijn dat supermarkten de plastic vervaldatum zelf aan verpakkingen toevoegen, en zich haasten om plastic verpakkingen voor eenmalig gebruik uit hun schappen te verwijderen.”
De stickers zien eruit als traditionele boodschappen over het verlopen van voedsel, maar hun datums liggen ver in de toekomst – voorbij ons leven.
Waarom Julia ervan houdt:
Het is schokkend om de data te zien en hopelijk schokt het winkelend publiek om betere keuzes te maken.
Julia Plowman is een change-maker en toonaangevende expert in brand purpose.
Ze heeft over de hele wereld gewoond en haar expertise op het gebied van strategisch leiderschap, merkmarketing en sociale innovatie naar bedrijven en organisaties zoals Wieden + Kennedy, Nike en The Girl Effect gebracht.
Ze is de oprichtster van volk — die samenwerkt met merken om doelgerichte strategieën te identificeren, definiëren en creëren die bedrijfsgroei stimuleren en de samenleving ten goede komen.
