Mohsin Mohi-Ud-Din is de eerste Amerikaan die in zijn familie is geboren. Zijn ouders komen uit het betwiste gebied Kasjmir, zijn vader een arts die naar de VS verhuisde voor een baan en zijn moeder ontmoette op hun trouwdag. Als kind reisde Mohi-Ud-Din jaarlijks tussen Kasjmir, waar veel van zijn familieleden nog steeds wonen, en Maryland, waar hij opgroeide.
Op 18-jarige leeftijd bezocht hij Kasjmir om een multimediastuk te maken over mensenrechtenschendingen in de regio. Hij interviewde zijn familieleden en andere mensen in de gemeenschap en was getuige van een verband tussen verhalen vertellen en trauma’s helen.
Later, in 2009, zette hij een programma op om straatkinderen en migrantenjongeren in Marokko te helpen en voorzag hij meer dan 300 kinderen van hulpmiddelen voor educatieve en emotionele ontwikkeling.
In het jaar dat hij in Marokko was, zag hij een gedragsverandering bij de kinderen, wat zijn idee over de effectiviteit van kunst- en communicatietherapieën verder bevestigde.
Jaren later, terwijl hij werkte aan het strategische communicatieteam bij de Verenigde Naties, leerde Mohi-Ud-Din over de verplaatsing van Syriërs en dacht dat zijn eerdere programma zou kunnen evolueren naar iets groters.
Hij zegde zijn baan bij de VN op en richtte in 2014 zijn non-profitorganisatie MeWe International op. (De naam “MeWe” komt van het gedicht van twee woorden van Muhammad Ali, die Mohi-Ud-Din ontmoette in een moskee toen hij een kind was).
Hij leidde het programma in het vluchtelingenkamp Zaatari in Jordanië, een van de grootste vluchtelingenkampen ter wereld met meer dan 200.000 Syriërs. Het programma bestaat nu in 12 landen.
“Storytelling is een voertuig dat ons brengt van waar we nu zijn naar waar we willen zijn,” zei Mohi-Ud-Din. “We hebben de neiging om ons verhaal van ons leven te laten definiëren door één ding, en ons programma. [creates] ruimtes door communicatie en storytelling [to discover] dingen die zinvoller zijn dan pijn.”
“Het verhaal dat je jezelf over jezelf vertelt, vormt hoe je jezelf behandelt, en hoe je jezelf behandelt, bepaalt hoe je omgaat met de mensen op de planeet om je heen.”
De groep richt zich op de kracht van creativiteit en verhalen vertellen om deelnemers te helpen hun psychologisch welzijn te verbeteren en te transformeren en veerkracht, leiderschapsvaardigheden en betrokkenheid van de gemeenschap op te bouwen.
Het centrale doel van het initiatief is om deelnemers de ruimte te bieden om het verhaal van hun ervaringen te herkaderen en ze op hun eigen voorwaarden te definiëren, terwijl ze teamwork, leiderschap en zelfexpressie oefenen.
“Het verhaal dat je jezelf over jezelf vertelt, vormt hoe je jezelf behandelt, en hoe je jezelf behandelt, vormt hoe je omgaat met de mensen op de planeet om je heen,” zei Mohi-Ud-Din.
Vluchtelingendeelnemers ondernemen een reis naar het helen van het trauma dat hen dwong hun huizen te ontvluchten.
MeWe traint vluchtelingen om het programma te faciliteren, dat oefeningen in ademwerk, het stellen van doelen, videobloggen en andere narratieve therapie-oefeningen omvat. Deelnemers delen hun werk in kleine groepen en met de grotere gemeenschap.
Het initiatief is zelfvoorzienend en co-gecreëerd met de deelnemers, zodat ze het zelf kunnen runnen in plaats van te vertrouwen op een buitenlandse NGO.
En MeWe International werkt niet alleen met vluchtelingen – het programma is ook voor asielzoekers in Texas, opgesloten jongeren in Washington, DC, en zelfs sociale ondernemers bij grote bedrijven, naast andere gemeenschappen.
“Er is iets in het DNA en het bloed van alle mensen dat er strijd in heeft,” zei Mohi-Ud-Din.
“Op de donkerste plekken is er nog weerstand en veerkracht en hoop. Je hoeft geen vluchteling te zijn of iemand die een trauma heeft meegemaakt om die kracht in je te hebben. Het zit in ons allemaal.”
