De lucht in deze buurten wordt koeler – met enorme gevolgen voor snikhete steden wereldwijd.
Wanneer de wetenschappers aan boord van het internationale ruimtestation hun thermische camera op Los Angeles richten, onderscheidt zich van de broeierige rode en oranje klodder een halve maan van koel, blauwachtig wit diep in de San Fernando Valley.
Greg Spotts, Chief Sustainability Officer van het Bureau of Street Services (Streets LA) van de stad, is trots op deze winters ogende pixels – niet veel mensen kunnen zeggen dat hun werk zichtbaar is vanuit de ruimte. In dit gebied, het centrum van de wijk Winnetka in de vallei, is de bestrating geschilderd met een speciale reflecterende coating.
“De locaties in de buurt van de koele bestrating waren gemiddeld twee graden Fahrenheit koeler dan de omgeving,” zegt Spotts.
“Eerder waren onze metingen gericht op het meten van de oppervlaktetemperatuur van de rijbaan zelf, die een verschil van 10 tot 15 graden Fahrenheit op warme dagen liet zien,” voegt hij eraan toe.
De thermische satellietcamera is echter belangrijk, omdat het laat zien dat de speciale koelverharding niet alleen de temperatuur op de weg verlaagt, maar “een koelere buurt produceert” in het algemeen.
Tien straten in tien wijken zijn behandeld met deze verkoelende verf, en de volgende fase is net begonnen: deze maand zullen felgele vrachtwagens door West Hollywood en South L.A. rollen om witte coating op tien straten te spuiten.
“We hebben 200 stadsblokken in acht achtergestelde buurten geïdentificeerd voor de volgende fase van stedelijke koeling.”
De recordhittegolven die dit jaar de aarde van Arizona tot Antarctica verschroeiden, zullen alleen maar erger worden, en steden, waar warmte van gebouwen en asfalt afstraalt, zullen de dupe worden van deze hitte.
“We hebben onze steden gebouwd als ovens,” zegt Spotts. “We gebruiken grotendeels dezelfde materialen die we sinds de Tweede Wereldoorlog gebruiken. We hebben een grootschalige verandering nodig.”
Volgens NOAA kunnen hoogontwikkelde stedelijke gebieden halverwege de middag temperaturen ervaren die 15 tot 20 graden Fahrenheit warmer zijn dan omliggende, begroeide gebieden.
Het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen pakt de oorzaak aan, maar ondertussen zoeken steden naar manieren om de temperatuur te verlagen. Een van de goedkoopste is om daken en straten wit te schilderen.
De Griekse eilandbewoners van Santorini, met hun witgekalkte aarden gebouwen, waren op iets uit: witte oppervlakken kunnen een dichtbevolkt gebied koeler houden.
Hiertoe heeft New York City het afgelopen decennium witte, reflecterende coatings toegevoegd aan meer dan 10 miljoen vierkante meter dak. En Los Angeles heeft meer dan 30 miljoen vierkante meter aan koele daken geïnstalleerd als onderdeel van zijn nieuwe bouwcode.
Tegenwoordig, wanneer je bepaalde delen van L.A. bezoekt, zoals Winnetka of Echo Park, zul je merken dat het zwarte asfalt verandert in een licht grijsachtig wit op meer dan 50 stadsblokken.
“In eerste instantie dachten we dat het het gebruik van airconditioning zou kunnen verminderen en zo de bijbehorende koolstofemissies zou helpen verlagen,” zegt Spotts, “maar we hebben geleerd dat de belangrijkste drijfveer voor dit werk de volksgezondheid is. We zijn de enige stad in de VS die hittegerelateerde sterfgevallen en bezoeken aan de spoedeisende hulp in de winter registreert. ”
Hoewel Los Angeles niet de heetste stad van Amerika is (dat zou Phoenix zijn), en het klimaat wordt getemperd door zeebriesjes, brengt de hitte nog steeds dodelijke risico’s met zich mee.
“We kunnen in januari warme, vochtige lucht hebben en mensen zijn niet voorbereid”, weet Spotts. “In buurten rond de noordelijke rand van de stad zal het aantal dagen boven de 95 graden (35 Celcius) waarschijnlijk verdubbelen, en ze hebben al 40 of 50 van deze hete dagen per jaar. Kun je je voorstellen dat je 100 dagen per jaar hebt van 95 graden of hoger?”
Ondanks alle bezorgdheid over verergerende orkanen, overstromingen en tornado’s, doodt ernstige hitte meer Amerikanen dan welke andere weersgebeurtenis dan ook.
Een recente UCLA-studie wees uit dat hogere temperaturen zelfs het risico op verwondingen verhogen – de onderzoekers schatten dat hoge temperaturen veroorzaken al ongeveer 15.000 verwondingen per jaar in Californië.
In 2015, als onderdeel van de “Green New Deal” van LA, beloofde burgemeester Eric Garcetti om de gemiddelde temperatuur van de stad de komende 20 jaar met drie graden te verlagen.
“Cool Streets LA” maakt deel uit van de inspanning en test zes cool-neighborhood-projecten in kwetsbare gemeenschappen tegen 2021 en tien tegen 2025.
“We waren het eerste rechtsgebied in Californië en misschien zelfs de VS dat koele bestratingscoating op een openbare straat installeerde,” zegt Spotts.
Het schilderen van straten is duidelijk niet genoeg: belangrijke doelen zijn het verhogen van boomkruinen in gebieden met de grootste nood met ten minste 50 procent tegen 2028.
“Stijgende temperaturen zetten onze lokale gemeenschappen in de frontlinie van de klimaatcrisis,” zei Garcetti. “Cool Streets LA gaat over het ondernemen van actie op manieren die een echte en directe impact hebben op het dagelijks leven van mensen.”
Spotts, voorheen een talentmanager in New York die mede-oprichter was van de Shortlist Music Prize en diende als talentmanager voor platenproducenten en ingenieurs op projecten voor Seal, Alanis Morissette en Jewel, praat graag met de bewoners die vaak naar buiten komen om te informeren naar de nieuwe bestrating.
“Elke bewoner zegt dat ze merkten dat hun omgeving heter werd – elke bewoner.” Spotts was oorspronkelijk bang dat bewoners zouden klagen omdat vuil- en bandensporen beter zichtbaar zijn op de helderdere stoep, “maar dat is niet gebeurd.”
Uit enquêtes blijkt dat bewoners het programma waarderen. “Het voelt minder warm”, luidt een van hun commentaren. “Nu komen ik en mijn familie in het weekend naar buiten en leggen dekens in de voortuin en brengen de tijd buiten door … Sinds de toepassing van de koele trottoirs lopen er veel mensen uit andere wijken in onze buurt.”
Het is niet zo eenvoudig als alles vergoelijken. De juiste materialen en strategische plaatsing zijn van cruciaal belang, anders kan reflecterende coating zelfs het tegenovergestelde effect hebben.
Een recente studie van Purdue University wees uit dat een nieuwe “ultrawitte” reflecterende verf het meest effectief is – het kaatst 98 procent van het zonlicht terug de ruimte in – maar het bevat een zeldzaam mineraal en is niet milieuvriendelijk.
Sommige koele trottoirs vereisen voldoende middelen en koolstofintensieve productie dat hun klimaatvoordelen niet uitkomen.
Kosten zijn een ander probleem: reflecterende verf is ongeveer 50 procent duurder en moet waarschijnlijk elke drie tot vijf jaar opnieuw worden aangebracht. (Aan de andere kant zijn hittegolven ook duur.)
Ook wordt stadswarmte niet gelijk verdeeld. Zwarte en Spaanse inwoners in Amerikaanse steden lijden bijna het dubbele van de blootstelling aan stedelijke hitte-eilanden.
“Er zijn enorme gelijkheidsuitdagingen in buurten”, erkent Spotts. “Dit zijn wijken met overvolle woningen, ook vaak oudere, ondermaatse woningen.” Spotts gebruikt de tool ‘Climate-Smart Cities’ van de Trust for Public Land, een natuurbeschermingsorganisatie, om de hotspots van de stad te analyseren, en een tool voor boomkruinen van Google Earth.
“Alle tools identificeerden dezelfde buurten: 200 stadsblokken waar we de komende tien maanden koelverharding zullen plaatsen.”
Hij gelooft dat stedelijke koeling drie principes tegelijk ondersteunt: duurzaamheid, gelijkheid en personeelsontwikkeling.
“Want als je transitafhankelijk bent, en het is te warm om naar je bushalte te gaan en daar te wachten, dan ben je niet goed voorbereid op je werkdag. Mobiliteit en warmte zijn nu met elkaar verbonden.”
Om de vele problemen aan te pakken, brengt het “Urban Cooling Committee” binnen Streets LA ingenieurs, landschapsarchitecten en bestratings- en boomspecialisten samen om de beste aanpak te vinden voor wat Spotts “holistisch multidisciplinair denken” noemt.
L.A. kijkt niet alleen naar zijn eigen grasmat: de stad werkt samen met plaatsen als Phoenix, Tucson en Philadelphia. En 25 Amerikaanse steden hebben een “cool roadways partnership” gevormd om informatie uit te wisselen over best practices, onderhoud en kosten.
“We proberen de koopkracht van deze 25 steden te benutten in plaats van dat elke stad zijn eigen inspanningen volgt,” zegt Spotts. “Ik denk dat dat in de nabije toekomst een game-changer zal worden.”
Dit verhaal is onderdeel van de SoJo Exchange van de Oplossingen Journalistiek Netwerk, een non-profitorganisatie die zich toelegt op rigoureuze rapportage over reacties op sociale problemen. Het was originally gepubliceerd door Redenen om vrolijk te zijn.
Gerelateerde verhalen:
Waarom de milieubeweging intersectioneel moet zijn
Leah Thomas: Milieubewustzijn moet zorgen voor mensen en de planeet
8 wereldveranderende vrouwen die je moet kennen
