Jaslin Kaur leidt intergenerationele verandering met de Taxi Medallion Protests &in haar gemeenschap

Search

In 2001 veilde New York City duizenden taximedaillons, elk ter waarde van bijna $ 200.000. Verschillende immigranten zagen dit als een kans om hun eigen voertuig te besturen en als een weg naar financiële stabiliteit.

In de daaropvolgende jaren heeft de betrokkenheid van roofzuchtige geldschieters de marktprijzen van taximedaillons opgeblazen tot $ 1 miljoen, waardoor de ineenstorting van het medaillonschema werd gestimuleerd.

Met de opkomst van Uber en Lyft konden taxi’s niet concurreren. In 2014 stortte de taximarkt in waardoor de schulden stegen. Verschillende taxichauffeurs waren bijna $ 500.000 verschuldigd aan hun geldschieters.

Na de beurscrash heeft de financiële wanhoop veel taxichauffeurs diep getroffen. Eind 2018 stierven acht taxichauffeurs door zelfmoord.

De New York Taxi Workers Alliance (NYTWA), bestaande uit bijna 25.000 leden, onder leiding van Bhairavi Desai, pleit sinds 1996 voor het leven en levensonderhoud van taxichauffeurs.

Al minstens twee decennia pleit NYTWA in samenwerking met gekozen functionarissen, gemeenschapsleiders en taxichauffeurs voor het herstructureren van de medaillonschulden en voor het maken van meer rechtvaardige afspraken tussen geldschieters, de stad en taxichauffeurs.

Op 3 november 2021 braken de taxichauffeurs hun 15-daagse hongerstaking, om een schuldverlichtingsplan te vieren met een door de stad gesteunde taximedaillongarantie samen met een maximale schuldlimiet van $ 170.000 voor elke chauffeur.

Jaslin Kaur was een supporter in de voorhoede van de historische Taxi Medaillon Protesten. Jaslin is geboren en getogen in East Queens, New York aan Punjabi, Sikh immigrantenouders.

Ze is een gemeenschapsorganisator en een voormalige kandidaat voor de gemeenteraad van New York.

Lees varshini Balaji interview met Jaslin Kaur voor Born This Way Foundation’s Channel Kindness:

Een gesprek met Jaslin Kaur over gemeenschapsorganisatie, vriendelijkheid en leidinggeven met vasthoudendheid

Varshini: Hoi Jaslin! Allereerst bedankt dat je de tijd hebt genomen om met me te praten! Ik ben enthousiast om meer te weten te komen over je reis. Om ons op weg te helpen, kunt u mij alstublieft iets vertellen over uw opvoeding en een voorbeeld dat bijzonder aangrijpend was in het aanwakkeren van uw interesse in gemeenschapsorganisatie?

Jaslin: Ik ben opgegroeid in een immigrantengezin uit de arbeidersklasse in Queens, New York. Ik denk dat opgroeien op een van de meest diverse plaatsen ter wereld betekende dat ik altijd in de buurt was van mensen die op mij leken of soortgelijke ervaringen hadden. Ik voelde een gevoel van gemeenschap toen ik opgroeide. Ik denk dat ik ook ben opgegroeid in een zeer progressief gezin.

Voor mijn ouders, die vanuit een landelijk deel van Punjab naar New York verhuisden, heeft India ons echt ingesteld op veel rechteloosheid, maar ook op de mogelijkheid om hun kinderen op te voeden met principes van solidariteit, waardigheid en kansen.

Mijn vader is ook een taxichauffeur, dus ik heb uit de eerste hand gezien hoeveel er nodig is om te bereiken wat je wordt aangeboden als de “American Dream”, om zo te zeggen.

Voor mij was een van de echt radicaliserende delen van mijn leven om te zien hoe hard mijn ouders werkten. Dat ging er niet alleen om me te inspireren om hard te werken, het ging er meer om hoeveel hun rechten van hen werden afgenomen? Hoeveel is de stad bereid om winst te maken op hun uitgebuite arbeid?

Deze vragen lanceerden me in de eerste plaats om me kandidaat te stellen voor de gemeenteraad, omdat ik wist dat hun verhaal niet uniek was. De verhalen van mijn ouders waren geen geïsoleerde voorbeelden van uitbuiting.

Jaslin en haar vader glimlachen om de foto
Jaslin met haar vader, die taxichauffeur is in New York.

Ik heb ook veel georganiseerd om overlevenden van seksuele intimidatie en aanranding op universiteits- en middelbare schoolcampussen te ondersteunen. Ik werd lid van een organisatie genaamd Ken je IX, dat werd al vroeg echt een politiek thuis voor mij.

Ze hebben me echt geholpen te leren wat het betekent om je burgerrecht op onderwijs te beschermen en andere studenten te helpen die zaak ook te realiseren. Het was mijn eerste volledig door jongeren en vrijwilligers geleide beweging om te leren hoe activisme en belangenbehartiging eruit zien.

Voor mij is het gemeenschapsgerichte machtsopbouw die de sleutel is tot het erkennen dat onze gevechten met elkaar verbonden zijn.

Ook toen ik 18 werd, stortte de taximedaillonmarkt in. Dat was een levensveranderend moment voor mij. Mijn familie werd afhankelijk van mij; we werden in de financiële ondergang en de financiële crisis gedreven. We werden op voedselbonnen gezet. Ik moest stoppen met studeren vanwege de economische gevolgen van de taximedaillonmarkt. Dat slingerde me in een universum van begrijpende machtssystemen, gewoon door personal ervaring.

Varshini: Bedankt voor het delen, dit is echt inspirerend. Zoals ik eerder al zei, heb ik de taximedaillonprotesten gevolgd, waarbij een reeks verschillende soorten protesten betrokken waren, waaronder een hongerstaking gedurende een periode van 15 dagen met leiders, bondgenoten en organisatoren.

U nam ook deel aan de hongerstaking en was solidair met de taxichauffeurs. Er waren ook veel Zuid-Aziatische leiders betrokken bij deze beweging. Dus wat denk je dat het potentieel en de mogelijkheden zijn van gemeenschapsorganisatie?

Jaslin: Alleen al dit jaar (2021) hebben we de allereerste Zuid-Aziatische leden van onze gemeenteraad gekozen. Voor mij gaat het niet alleen om representatie om een vakje af te vinken, het gaat erom onze politieke macht te gebruiken om aan onze eisen te voldoen.

Voor mij, toen ik me kandidaat stelde voor de gemeenteraad in mijn district, [I noticed that] we hebben een diversiteit aan Sikh Punjabi’s, islamitische Bengalezen, mensen die nog niet helemaal geactiveerd zijn. Dit zijn mensen die om de vier jaar stemmen omdat het hun burgerplicht is, maar ze hebben nooit een burgerbetrokkenheidsmentaliteit gehad van wat het betekent om iemand te kiezen die je gaat verdedigen.

[My team and I] verhoogde de opkomst in ons district met 30% en we wonnen overweldigend de Zuid-Aziatische stem in ons district omdat we campagne voerden in de talen van mensen.

Beleid en het organiseren van evenementen zijn zoveel gemakkelijker te verteren wanneer iemand uw taal spreekt.

Ik realiseerde me dat dit werk ook intergenerationeel kan worden gedaan. Ik ben dus 25 jaar oud, maar ik had mensen van mijn vaders leeftijd, in de 50 en 60, die op deuren klopten en met hun buren praatten. Dat is wat politiek persoonlijk maakt, het brengt het gevecht voor je deur en laat je zien dat je de controle hebt over het behalen van overwinningen, zoals het taximedaillon schuldverlichtingsplan.

Het zien van eigen rolmodellen zoals Zohran Mamdani, Shahana Hanif, Shekar Krishnan, die dit gevecht leidden en zich inzetten voor de strijd, niet alleen om de stem te krijgen, maar om mensen eromheen te organiseren, was echt transformationeel.

Stemmen is niet alleen een unieke daad die je om de vier jaar doet, het is een constante betrokkenheid bij de politiek van je leven, het gaat om overleven, vooral voor de taxichauffeurs.

Jaslin tussen een groep demonstranten
Jaslin met onder andere Zohran Mamdani, Shahana Hanif, Shekar Krishnan (onder anderen) bij de taximedaillonprotesten.

Varshini: Ter voorbereiding op onze chat vandaag, las ik je interviews en luisterde ik naar de podcastafleveringen waar je op bent geweest. Het viel me vooral op hoe kwetsbaar je bent. T

de inzet is hoog, je krijgt veel zichtbaarheid, en dit is een diep politieke ruimte. Ook de risico’s zijn groot.

Hoe heb je je capaciteit opgebouwd om je kwetsbaar op zo’n publieke manier op te stellen?

Jaslin: Je hebt gelijk, er is veel risico. Wanneer een jonge vrouw van kleur huilt, zijn de reacties: “Oh, dat is onvolwassen” of “Ze weet niet hoe ze met haar emoties moet omgaan.”

Ik denk dat kwetsbaarheid een punt van politieke noodzaak is. Als we niet precies delen hoeveel de staat ons in de steek heeft gelaten, depersonaliseren we kwesties, ontkoppelen we onszelf van de mogelijkheid tot bevrijding.

Ik zal nooit vergeten dat ik deze vrouw heb ontmoet die 10-15 minuten van mijn huis woont. We klopten op deuren en ik geloof dat ze Guyanese was. Ik klopte op haar deur en stelde me voor. Ik had het over mijn ervaring met de taximedailloncrisis en hoe moeilijk dat was. Ze begon toen meteen te snikken. Ze werd erg emotioneel en keek naar de kaart die ik haar gaf, het pamflet voor onze campagne.

Het blijkt dat terwijl ik een enorme financiële schuld had bij de taxi-industrie, zij een enorme hoeveelheid medische schulden had vanwege een gezondheidscrisis terwijl ze een gezondheidswerker was en de medische behandeling niet kon betalen.

Dit herinnerde me eraan dat we nooit meer dan 10-15 minuten verwijderd zijn van iemand die in een vergelijkbare strijd zit.

Dat is waar kwetsbaarheid over gaat – in staat zijn om contact te maken met iemand over iets dat misschien niet precies hetzelfde is, maar laat zien hoe het systeem niet werkt.

Varshini: Dat is een krachtige anekdote, bedankt voor het delen. Ondanks de aanhoudende uitdagingen van dit werk, waarom doe je dit werk nog steeds? Waarom is dit werk betekenisvol of belangrijk voor je?

Jaslin: Ik denk dat het organiseren en opbouwen van gemeenschapsrelaties voor een doel dat je misschien nooit zult zien, maar het benaderen met een vasthoudendheid zoals het morgen zou kunnen gebeuren, is wat me ondersteunt. Dat is wat me op de been houdt. Je weet nooit hoe dichtbij je bent.

Kijk naar de New York Taxi Workers Alliantie; ze sluiten al straten af sinds de jaren 90 en het is nu 2021, en ze hebben net de strijd om de schuldverlichting van de taxi gewonnen. Het is heel moeilijk om te zien hoe lang het kan duren om deze overwinningen te behalen, maar ze zijn noodzakelijk. Het gaat niet alleen om één overwinning, het gaat om de mensen die je mobiliseert.

Ik geloof ook diep in het inherente goede in mensen, dat ze in staat zijn om zichzelf te verlossen en hun lokale gemeenschappen te ondersteunen. Daar vecht ik uiteindelijk voor.

Het werk dat we doen en waarom we organiseren wijst op een diepe strijd voor rechtvaardigheid. Mensen zijn diep getroffen en ik wil dat iedereen het recht heeft op huisvesting, gezondheidszorg en onderwijs – de meest elementaire behoeften.

Ieder mens verdient dat, wat er ook gebeurt. Ik denk dat dat is wat me op de been houdt.

Varshini: Wij van Stichting Born This Way zijn actieve pleitbezorgers voor vriendelijkheid en moed. Uw reis illustreert deze twee kwaliteiten.

Ik ben benieuwd of je iets kunt vertellen over wat vriendelijkheid en dapperheid voor jou betekenen. Kun je ook een anekdote of verhaal delen over wanneer iemands vriendelijkheid je heeft beïnvloed?

Jaslin: Ik denk dat vriendelijk en dapper zijn, vooral als het onhandig is, een van de belangrijkste momenten is waarop je het moet oefenen. Het is heel gemakkelijk voor ons om andere mensen buiten te sluiten en mensen aan de kant te zetten, maar voor mij gaat vriendelijkheid en moed ook over solidariteit en hoop.

Ik denk aan Mariame Kaba die zei: “Hoop is een discipline, maar solidariteit is een praktijk.”

We hebben een diepe toewijding aan elkaar omdat ons lot, ons lot en onze waardigheid inherent met elkaar verweven zijn. Dus voor ons om lief te zijn voor elkaar is investeren in elkaars bevrijding en voor ons om dapper te zijn, is om aan het licht te brengen hoeveel deze strijd ons niet alleen heeft beïnvloed, maar ook deze systemen uitdaagt die ons hun rechten ontnemen.

Er zijn zoveel willekeurige daden van vriendelijkheid dat het heel moeilijk voor me is om er een te kiezen, maar ik denk dat er een die opvalt, was toen ik een NYTWA-lid ontmoette, Tariq. Hij verspreidde exemplaren van het poëzieboek van zijn dochter – de eerste pagina die hij me liet zien was een gedicht over het dragen van de strijd van je immigrantenfamilie.

Zij [Tariq’s daughter] inclusief een illustratie van de taxi van haar vader. Ik was zo ontroerd en zag mezelf in haar werk – hij was duidelijk zo trots op haar. Het was zo ontroerend dat hij een deel van zijn familie wilde delen met iedereen op het stadhuis.

Ik realiseerde me ook dat er zoveel verschillende manieren zijn om het werk te doen, of het nu kunst, spreken in het openbaar of directe actie is.

Varshini: Daar hou ik van! Ik vind het geweldig dat je het idee uitbreidt van hoe vriendelijkheid eruit ziet. We denken niet noodzakelijkerwijs aan vriendelijkheid in ruimtes en relaties die uitdagend zijn of in momenten van conflict.

Ik hou van dit idee van het inbrengen van vriendelijkheid, zelfs op momenten die moeilijk zijn. Ik herhaal ook het gevoel van het beoefenen van kritische, diepe en intieme vriendelijkheid.

Dus om af te ronden, kunt u alstublieft delen welk advies u hebt voor jongeren die geïnteresseerd zijn in politiek engagement, maar niet weten waar ze moeten beginnen of jongeren die misschien bang zijn voor de gevolgen van politieke betrokkenheid? Welke suggesties heb je?

Jaslin: Ik speel een beetje vals en deel een advies dat iemand anders me gaf, namelijk dat je elke dag naar jezelf in de spiegel wilt kunnen kijken en leuk wilt vinden wat je ziet.

Neem dat soort integriteit mee naar alles wat je doet. Ik heb veel politieke risico’s moeten nemen in mijn leven, maar ik zie ze niet als ‘risico’s’, ik zie ze als kansen om aan de goede kant van de geschiedenis te staan. Het heeft me geholpen om zoveel andere mensen te ontmoeten die mijn visie delen.

Ik denk ook dat het heel belangrijk is voor jonge mensen om een politiek thuis te vinden – organiseer met je buren, organiseer mensen op je werkplek, dat zijn enkele van de belangrijkste plaatsen waar je een zeer hyperlokale strijd voor rechtvaardigheid kunt vinden die bij je in de buurt is.

Dat zijn enkele van de meest levensveranderende gesprekken die je ooit zult hebben. Wees niet bang om vasthoudend te zijn, om sterk te zijn met je eisen en verwater je boodschap voor niemand. Ik denk dat we veel verliezen door onze doelen, ambities en dromen voorwaardelijk te maken voor het comfort van andere mensen.

Heb grote dromen en ga ervoor.

Er zullen veel mensen zijn die zullen proberen je tegen te houden, maar er is een reden waarom ze terugduwen, en dat komt omdat je machtssystemen uitdaagt. Dat is altijd het juiste om te doen.

We hebben veel kracht in ons. Het is tijd om te stoppen met zeggen dat we de toekomst zijn omdat we gelijk hebben hier zijn we altijd geweest.

Het betaamt ons om ambitieus, ongenaakbaar en onbevreesd te zijn voor het werk dat we willen doen.

Varshini: Heel erg bedankt, Jaslin! Bedankt voor je helderheid, visie en ongelooflijk inspirerende reis. Ik weet dat het helemaal niet gemakkelijk is geweest, maar bedankt voor het werk dat je doet!

Om meer te weten te komen over Jaslin en haar werk, volg haar op @jaslinforqueens on Instagram en Sjilpen.

Dit interview is oorspronkelijk gepubliceerd door Kanaal vriendelijkheid.