Hoe spierverstuikingen en verrekkingen te voorkomen en te behandelen

Verstuikingen en verrekkingen, hoewel soms door elkaar gebruikt, zijn niet hetzelfde. Een verstuiking is een verwonding aan een ligament, het taaie, vezelige weefsel dat botten verbindt met ander bot. Ligamentletsels omvatten een uitrekking of een scheuring van dit weefsel.

Een zeven, aan de andere kant, is een verwonding aan een spier of een pees, het weefsel dat spieren verbindt met botten. Afhankelijk van de ernst van het letsel, kan een verrekking een eenvoudige overbelasting van de spier of pees zijn, of het kan resulteren in een gedeeltelijke of volledige scheur.

Verstuikingen

Een verstuiking treedt meestal op wanneer mensen vallen en landen op een uitgestrekte arm, in een basis glijden, op de zijkant van hun voet landen of een knie draaien met de voet stevig op de grond geplant. Dit resulteert in een overstrek of scheur van het ligament (de ligamenten) dat dat gewricht ondersteunt.

Veel voorkomende soorten verstuikingen zijn:

• Enkel verstuikingen: De enkel is een van de meest voorkomende blessures bij professionele en recreatieve sporten en activiteiten. De meeste enkelverstuikingen gebeuren wanneer de voet abrupt naar binnen draait (inversie) of naar beneden is gericht (plantaire flexie), wat meestal resulteert in rollen aan de buitenkant van de voet en enkel. Dit kan gebeuren als een atleet rent, draait, valt of landt na een sprong. Een of meer van de laterale ligamenten zijn gewond, meestal het voorste talofibulaire ligament (ATFL).
• Knie verstuikingen: Een knieverstuiking kan optreden door een val, tackle of andere contactblessures. De meest voorkomende sportgerelateerde knieverstuikingen betreffen de voorste kruisband (ACL) of mediale collaterale ligament (MCL).
• Pols verstuikingen: Polsen worden vaak verstuikt na een val waarbij de atleet op een uitgestrekte hand landt.

Verstuiking tekenen en symptomen

De gebruikelijke tekenen en symptomen van een ligamentverstuiking zijn pijn, zwelling, blauwe plekken en het verlies van functionele mobiliteit. Soms voelen mensen een knal of scheur wanneer het letsel optreedt. Deze tekenen en symptomen kunnen echter variëren in intensiteit, afhankelijk van de ernst van de verstuiking.

Verstuiking Ernst Schaal

• Graad I Verstuiking: Een graad I (milde) verstuiking veroorzaakt overbelasting of lichte scheuring van de ligamenten zonder gewrichtsinstabiliteit. Een persoon met een milde verstuiking ervaart meestal minimale pijn, zwelling en weinig of geen verlies van functionele mobiliteit. Blauwe plekken zijn afwezig of licht en de persoon is meestal in staat om gewicht op het aangetaste gewricht te leggen.
• Graad II Verstuiking: Een graad II (matige) verstuiking veroorzaakt gedeeltelijke scheuring van het ligament en wordt gekenmerkt door blauwe plekken, matige pijn en zwelling. Een persoon met een matige verstuiking heeft meestal wat moeite om gewicht op het aangetaste gewricht te leggen en ervaart enig functieverlies.
• Graad III Verstuiking: Een graad III (ernstige) verstuiking resulteert in een volledige scheur of scheurt een ligament. Pijn, zwelling en blauwe plekken zijn meestal ernstig en de patiënt is niet in staat om gewicht op het gewricht te leggen. Een röntgenfoto wordt meestal gemaakt om een gebroken bot uit te sluiten. Dit type ligamentverstuiking vereist vaak immobilisatie en mogelijk een operatie. Het kan ook het risico verhogen dat een atleet toekomstige blessures op dat gebied heeft.

Bij het diagnosticeren van een verstuiking zal de arts de patiënt vragen om uit te leggen hoe het letsel is gebeurd. De arts zal het aangetaste gewricht onderzoeken, de stabiliteit en het vermogen om te bewegen en gewicht te dragen controleren. De arts kan ook een MRI bestellen om een ligamentverstuiking te bevestigen.

Stammen

Een verrekking wordt veroorzaakt door het verdraaien of trekken van een spier of pees. Stammen kunnen acuut of chronisch zijn. Een acute belasting wordt veroorzaakt door trauma of een verwonding zoals een klap op het lichaam; het kan ook worden veroorzaakt door het onjuist tillen van zware voorwerpen of het overbelasten van de spieren. Chronische verrekkingen zijn meestal het gevolg van overmatig gebruik – langdurige, repetitieve beweging van de spieren en pezen.

Veel voorkomende soorten soorten zijn:

• Rug verrekking
• Hamstring verrekkingen
• Tendinitis (ontsteking van een pees)

Contactsporten zoals voetbal, voetbal, hockey, boksen en worstelen brengen mensen in gevaar voor spanningen. Gymnastiek, tennis, roeien, golfen en andere sporten die uitgebreid moeten worden vastgepakt, kunnen het risico op hand- en onderarmen verhogenTreinen. Elleboog verrekkingen komen soms voor bij mensen die deelnemen aan racketsporten, werpen en contactsporten.

Twee veel voorkomende elleboog verrekkingen zijn:

• Tenniselleboog (laterale epicondylitis)
• Golferselleboog (mediale epicondylitis)

Tekenen en symptomen van stammen

Meestal ervaren mensen met een verrekking pijn, spierspasmen en spierzwakte. Ze kunnen ook gelokaliseerde zwelling, krampen of ontsteking hebben en, bij een ernstigere belasting, enig verlies van spierfunctie.Patiënten hebben meestal pijn in het gewonde gebied en de algemene zwakte van de spier wanneer ze proberen deze te bewegen. Ernstige verrekkingen die de spier of pees geheel of gedeeltelijk scheuren zijn vaak zeer pijnlijk en invaliderend.

Weegschaal voor stamzwaarte

Stammen worden op dezelfde manier gecategoriseerd als verstuikingen:

• Graad I Soort: Dit is een milde verrekking en slechts enkele spiervezels zijn beschadigd. Genezing vindt plaats binnen twee tot drie weken.
• Graad II Stam: Dit is een matige belasting met uitgebreidere schade aan spiervezels, maar de spier is niet volledig gescheurd. Genezing vindt plaats binnen drie tot zes weken.
• Graad III Stam: Dit is een ernstige blessure met een volledige breuk van een spier. Dit vereist meestal een chirurgische reparatie van de spier; de genezingsperiode kan maximaal drie maanden zijn.

Wanneer moet je een arts raadplegen voor een verstuiking of verrekking

• U heeft hevige pijn en kunt geen gewicht op het gewonde gewricht leggen.
• Het gebied boven het gewonde gewricht of ernaast is erg gevoelig als je het aanraakt.
• Het gewonde gebied ziet er scheef uit of heeft knobbels en bulten die je niet ziet op het ongewonde gewricht.
• U kunt het gewonde gewricht niet bewegen.
• Je kunt niet meer dan vier stappen lopen zonder noemenswaardige pijn.
• Je ledemaat knikt of geeft toe wanneer je het gewricht probeert te gebruiken.
• Je hebt gevoelloosheid in elk deel van het gewonde gebied.
• Je ziet roodheid of rode strepen die zich verspreiden door de verwonding.
• Je verwondt een gebied dat al meerdere keren eerder gewond is geraakt.
• Je hebt pijn, zwelling of roodheid over een benig deel van je voet.

Behandeling voor verstuikingen en verrekkingen

De behandeling van spierverstuikingen en verrekkingen heeft twee hoofddoelen. Het eerste doel is om zwelling en pijn te verminderen; de tweede is om herstel en revalidatie te versnellen.

Om zwelling te verminderen, wordt aanbevolen om de eerste 24 tot 48 uur na het letsel de R.I.C.E.-therapie (rust, ijs, compressie en elevatie) te volgen.

Een OTC (of recept) ontstekingsremmende medicatie kan ook helpen pijn en ontsteking te verminderen.

R.I.C.E. Therapie

Rusten: Verminder regelmatige lichaamsbeweging of andere activiteiten zoveel als je kunt. Uw arts kan u adviseren om gedurende 48 uur geen gewicht op een gewond gebied te leggen. Als u geen gewicht op een enkel of knie kunt leggen, kunnen krukken helpen. Als u een stok of één kruk gebruikt voor een enkelblessure, gebruik deze dan aan de niet-gewonde kant om u te helpen weg te leunen en het gewicht op de geblesseerde enkel te verlichten.

Ijs: Breng een ijspakking aan op het gewonde gebied gedurende 20 minuten per keer, vier tot acht keer per dag. Een coldpack, ijszak of plastic zak gevuld met gemalen ijs en gewikkeld in een handdoek kan worden gebruikt. Om koudeletsel en bevriezing te voorkomen, breng het ijs niet langer dan 20 minuten aan.

Compressie: Compressie van een gewonde enkel, knie of pols kan helpen de zwelling te verminderen. Voorbeelden van compressieverbanden zijn elastische wraps, speciale laarzen, luchtafgietsels en spalken. Vraag uw arts om advies over welke te gebruiken.

Hoogte: Houd indien mogelijk de gewonde enkel, knie, elleboog of pols verhoogd op een kussen, boven het niveau van het hart, om zwelling te helpen verminderen.

Rehabilitatie

De tweede fase van de behandeling van een verstuiking of verrekking is revalidatie om de normale functie te herstellen. Wanneer de pijn en zwelling zijn verminderd, kunt u over het algemeen beginnen met zachte oefeningen. Een aangepast programma wordt vaak gemaakt door een fysiotherapeut dat stijfheid voorkomt, het bewegingsbereik verbetert, de flexibiliteit verbetert en kracht opbouwt. Afhankelijk van het type blessure dat u heeft, kunt u enkele weken naar fysiotherapie gaan of de oefeningen thuis doen.

Mensen met een enkelverstuiking kunnen beginnen met een reeks bewegingsoefeningen, zoals het schrijven van het alfabet in de lucht met de grote teen. Een atleet met een geblesseerde knie of voet zal werken aan gewichtdragende en balancerende oefeningen. De lengte van deze fase hangt af van de omvang van het letsel, maar het is vaak meerdere weken.

Het opnieuw opbouwen van kracht is een langzaam en geleidelijk proces, en alleen als het goed wordt gedaan, kan de atleet overwegen om terug te keren naar sport. Het is verleidelijk om de volledige activiteit te hervatten ondanks pijn of spierpijn, maar terugkeren naar volledige activiteit verhoogt al snel de kans op opnieuw letsel en kan leiden tot een chronisch probleem.

De hoeveelheid revalidatie en de tijd die nodig is voor volledig herstel na een spierverrekking of ligamentverstuiking hangt af van de ernst van de blessure en individuele genezingspercentages. Een matige enkelverstuiking kan drie tot zes weken revalidatie vereisen en ernstige verstuiking kan acht tot 12 maanden duren om volledig te revalideren en opnieuw letsel te voorkomen. Geduld en leren omgaan met een blessure zijn essentieel voor herstel.

Verstuikingen en verrekkingen voorkomen

Er zijn veel dingen die atleten kunnen doen om hun risico op spierspanningen en ligamentverstuikingen te verlagen. Begin met het bekijken van tips voor veilige trainingen om blessures te voorkomen.

• Voer balans- en proprioceptieoefeningen uit.
• Oefen revalidatieoefeningen.
• Draag schoenen die goed passen.
• Vervang sportschoenen zodra het loopvlak verslijt of de hiel aan één kant slijt.
• Ontspan in elke fitnessroutine en kom in de juiste fysieke conditie om een sport te spelen.
• Warm op voordat u deelneemt aan een sport of oefening.
• Draag beschermende uitrusting tijdens het spelen.
• Vermijd sporten of sporten als je moe bent of pijn hebt.
• Voer op gelijkmatige oppervlakken.
• Doe “prehab” voor uw specifieke sport of activiteit. Leer de ideale mobiliteits-, versterkings- en conditioneringsoefeningen die helpen om aan de eisen van uw fysieke activiteit te voldoen.