Marta Segura heeft uit de eerste hand gezien hoe hitte een persoon kan schaden. Ze groeide op in Noord-Californië, waar haar moeder werkte in de stomende conservenfabrieken van San José, en haar vader op het land.
“Beiden werden blootgesteld aan extreme hitte op hun werkplek en ik zag ze als gevolg daarvan lijden,” zegt ze. “Mijn vader is daardoor eens bijna op het veld gestorven.” Segura herinnert zich dat haar moeder andere arbeiders organiseerde, met name vrouwen die “niet eens naar het toilet konden gaan zonder toestemming van de voorman”, wat hun waterinname beperkte.
De temperaturen die Segura’s ouders decennia geleden teisterden, zijn alleen maar erger geworden. Ongeveer een vijfde van de dichtstbevolkte steden ter wereld zou tegen 2050 met meer dan 4 °C kunnen opwarmen. Ongeveer een kwart zou tegen 2100 met meer dan 7 °C kunnen opwarmen, een omvang van verandering die het leven op dramatische manieren zou veranderen.
Onderzoekers schatten dat hitte verantwoordelijk is voor 12.000 vroegtijdige sterfgevallen per jaar in de VS, een tol die tegen 2100 kan oplopen tot 97.000. En toch, rijd op een hete zomerdag door de landbouwgebieden van Californië en je zult honderden werknemers aardbeien en tomaten zien plukken in de middagbrandende zon.
Segura krijgt nu de kans om hier iets aan te doen. In juni 2022 werd ze benoemd tot Chief Heat Officer voor Los Angeles, de eerste Latina in de VS die zo’n functie bekleedde. Ze treedt in de voetsporen van de langetermijnstadsplanner Jane Gilbert, die vorig jaar de hitteofficier van Miami-Dade County – en ’s werelds eerste – werd. De steden Santiago, Athene, Freetown in Sierra Leone en Phoenix hebben allemaal vergelijkbare posities gecreëerd. Meer plan om dit voorbeeld te volgen.
De noodzaak is uiterst dringend. Bosbranden en orkanen kunnen de grote krantenkoppen halen, maar hitte is eigenlijk het dodelijkste weerfenomeen in de VS.
Alleen al in Californië heeft hitte het afgelopen decennium ongeveer 3.900 doden veroorzaakt, en daarom, toen FEMA onlangs Los Angeles County uitriep tot het gebied dat het meeste risico loopt op natuurrampen in het land, deed het dat niet alleen vanwege bosbranden en aardbevingsdreigingen, maar ook vanwege hittegolven – en de lage veerkracht van de stad tegen hen.
Volgens de Heat Risk Map van UCLA ervaart Los Angeles meer weergerelateerde noodsituaties dan welke andere stad in Californië dan ook, zelfs meer dan Arizona. “Extreme hitte is ons primaire klimaatgevaar,” zegt Segura.
Hoe hard deze hitte je raakt, hangt grotendeels af van je postcode. Terwijl de rijken zich zwembaden en geïsoleerde ramen voor hun villa’s in het met bomen omzoomde Beverly Hills kunnen veroorloven, zijn de temperaturen in de armere delen van de stad gemiddeld 10 tot 15 graden Fahrenheit hoger.
Deze gebieden zijn vaak de thuisbasis van mensen van kleur – een recente studie gepubliceerd in Nature toonde aan dat zwarte en Spaanse inwoners twee keer zoveel kans hebben om te worden blootgesteld aan stedelijke hitte-eilanden.
Dit is de reden waarom Segura van plan is zich te concentreren op “historisch verwaarloosde gemeenschappen die ook lijden onder immense vervuiling. Zwarte en bruine gemeenschappen ervaren de meeste comorbiditeiten zoals nierziekten, hartfalen, astma en COPD. Dus als je al deze factoren combineert, zijn dat de gemeenschappen waar we meer ziekenhuisopnames en vroegtijdige sterfgevallen zien als gevolg van extreme hitte. “
Hoewel Amerikanen ouder dan 65 jaar en patiënten met cardiovasculaire en luchtwegaandoeningen het grootste risico lopen, zou het een vergissing zijn om te denken dat hitte alleen ouderen schaadt. Segura vermeldt dat “een jonge UPS-werknemer twee weken geleden in Los Angeles stierf aan een hitteberoerte.”
Vanwege de urgentie van de dreiging gaat Segura in haar eerste zomer op de baan voor “de gemakkelijke overwinningen”: een campagne om Angelenos te informeren over de risico’s en eerste tekenen van hittegerelateerde ziekten; airconditioning units voor achtergestelde gemeenschappen; en een ‘koelnetwerk’ van winkels, warenhuizen en fastfoodketens waar mensen naar binnen kunnen komen en afkoelen, ‘zodat iedereen die zich oververhit begint te voelen op weg naar de bushalte weet: ik kan hier een glas koel water halen en in een gekoelde ruimte gaan zitten om gratis te herstellen.’ Los Angeles is ook van plan om nog duizenden bomen te planten, vooral in historisch verwaarloosde gemeenschappen.
Deze inspanningen vinden niet plaats in een vacuüm. Los Angeles is een charterlid van het C40 Cool Cities Network, een coalitie van bijna 100 steden die oplossingen crowdsourcen, best practices bespreken en informatie delen. Deze ideeën worden verzameld in de C40 stedelijke koeltoolbox, waar ze zijn onderverdeeld in zes categorieën: groene infrastructuur (zoals bomen, groene daken, doorlatende trottoirs), blauwe infrastructure (drinkfonteinen, openbare zwembaden en andere vormen van waterkoeling), grijze infrastructuur (koele daken, koele trottoirs, passieve koeling in gebouwen), communicatie (outreach, koelcentra en campagnes), beleid (richtlijnen voor klimaatontwerp, warmtenoodplannen, koelbelastingkortingsprogramma’s) en stedelijke ontwikkeling (stedelijke geometrie, bouwmaterialen).
De lijst maakt de uitdaging duidelijk. Om het hitteprobleem aan te pakken, moeten bijna alle afdelingen van een stad – van gezondheid tot parken tot gebouwen tot milieubescherming – hetzelfde doel onderschrijven. Segura heeft de opdracht gekregen om een begroting te ontwerpen om deze doelstellingen te realiseren. Totdat zo’n begroting is aangenomen, moet ze vertrouwen op het opbouwen van relaties met de relevante besluitvormers. Maar ze is ervan overtuigd dat de stad Los Angeles hittebestendigheid als een prioriteit heeft geïdentificeerd.
“We hebben allemaal hetzelfde doel”, zegt Segura. Burgemeester Eric Garcetti lanceerde L.A.’s “Green New Deal” in 2015 en beloofde de gemiddelde temperatuur van de stad de komende 20 jaar met drie graden te verlagen. Dat is een doel dat hij waarschijnlijk zal missen, niet in de laatste plaats omdat Los Angeles deel uitmaakt van de grotere, opwarmende wereld.
En toch is er veel dat een stad kan doen. Sommige tools zijn universeel; andere zijn specifiek voor elke stad. In Miami-Dade, bijvoorbeeld, is Segura’s tegenhanger Jane Gilbert al meer dan een jaar werkzaam als Heat Officer. “Voor ons zijn de grootste problemen niet alleen de extreem hete dagen”, zegt Gilbert via Zoom in haar mouwloze blouse, die om 10.00 uur al 82 graden Fahrenheit onder ogen ziet.
“In tegenstelling tot Californië hebben we een chronisch hitteprobleem. Afgelopen zomer hadden we bijvoorbeeld meer dan 30 dagen op rij met de hitte-index van meer dan honderd graden Fahrenheit. In combinatie met de hoge luchtvochtigheid hebben veel mensen het moeilijk.”
Nadat ze aan haar baan was begonnen, hield Gilbert zich eerst bezig met ‘luistertours’, waarbij ze sprak met bewoners, artsen en hulpverleners. Omdat de warme temperaturen het hele jaar door toeristen aantrekken, leerde Gilbert zich zorgen te maken over bezoekers buiten de stad. “We zijn een feeststad,” zegt Gilbert, “en dit verhoogt het risico dat toeristen misschien geen aandacht besteden aan hun waterhydratatie.”
Zelfs weten hoeveel bewoners sterven aan blootstelling aan hitte is lastig, omdat hittegerelateerde sterfgevallen vaak niet als zodanig worden geregistreerd. “Hoe meten we hittedoden?” Gilbert vraagt: “Hitte als zodanig is niet de doodsoorzaak, maar het zal een hartaanval zijn of iets dergelijks.”
Uit de kwetsbaarheidsanalyse die ze in haar eerste jaar op het werk voltooide, heeft Gilbert geleerd welke gebieden van Miami de hoogste temperaturen hebben en daarom het meeste risico lopen.
Ze wil de boomkruin in deze gebieden verhogen van minder dan 10 procent naar minstens 30 procent in 2032. Ze ontdekte ook dat verschillende verpleeghuizen en openbare schuilplaatsen geen back-upgeneratoren hebben, die kunnen worden gebruikt voor koeling in geval van een stroomstoring.
“Orkanen en overstromingen komen met een groter prijskaartje,” zegt ze over waarom het bewustzijn van hitterisico’s slechts langzaam groeit, “maar hittegolven doden ook mensen.”
Oregon was de eerste staat die een wet aannam die werkgevers dwong om buitenwerkers te voorzien van koud water, rustpauzes en schaduw wanneer de temperaturen 80 graden bereiken.
“We hebben meer dan 300.000 buitenwerkers in Miami-Dade county die elke dag worden blootgesteld, plus de dakloze bevolking,” zegt Gilbert. “We moeten ze beschermen.” Maar een wetsvoorstel dat lijkt op dat van Oregon onlangs mislukte in Florida.
“We moeten ons dus focussen op wat we hier, op het terrein, kunnen doen”, zegt Gilbert pragmatisch. Ze pleit voor het benoemen van hittegolven zoals tornado’s, zodat het gevaar breder kan worden herkend en gecommuniceerd. (De Spaanse stad Sevilla is daar net mee begonnen.) Maar ze erkent ook dat het huidige systeem, dat alarm slaat als thermometers 108 graden halen, niet volstaat. “Deze week nog stierf een driejarig meisje aan een hitteberoerte terwijl ze in een auto werd achtergelaten”, zegt ze.
De waarheid is dat weinig gemeenschappen voorbereid zijn. Miami heeft tien jaar lang prioriteit gegeven aan het voorkomen van orkanen en overstromingen, terwijl het de hitterisico’s onderschat. “De burgemeester heeft me opgedragen om het publiek bewust te maken van het niveau van onze orkaanparaatheidsinspanningen.”
Toch is gilberts kantoor niet met veel macht of geld belegd. Ze heeft maar één medewerker en nauwelijks budget. “Maar ik rapporteer rechtstreeks aan de burgemeester”, zegt ze nadrukkelijk. “Als ik contact opneem met andere afdelingen, weten ze dat ik spreek voor de burgemeester, Daniella Levine Cava, en zij beschouwt dit onderwerp als een prioriteit.”
Haar volgende grote focus ligt op huisvesting, “echt helpen van huiseigenaren en huurders om toegang te krijgen tot energie-efficiëntie, retrofits om hun rekeningen te verlagen. Onze bouwafdeling is op zoek naar een wijziging van de bouwcode om koele daken op grotere commerciële gebouwen te vereisen. In de toekomst zullen alle door de provincie gefinancierde gebouwen een koel dak en hogere efficiëntienormen vereisen.”
Miami en Los Angeles maken beide deel uit van het ‘cool roadways-partnerschap’, een groep van 25 steden die koelere bouwmaterialen willen installeren. De groep wil haar macht niet alleen gebruiken om informatie uit te wisselen over welke materialen het beste werken, maar ook om betere prijzen te bedingen voor de vaak kostbare materialen.
“We proberen de koopkracht van deze 25 steden te benutten in plaats van dat elke stad zijn eigen inspanningen volgt”, zegt Greg Spotts, Chief Sustainability Officer van Streets LA. “Dat wordt een game-changer.”
Net als Segura is Gilberts perspectief op haar nieuwe baan beïnvloed door haar verleden. Ze kwam oorspronkelijk uit Connecticut, studeerde milieuwetenschappen aan het Barnard College in New York en verhuisde 27 jaar geleden naar Miami, aangetrokken door het tropische klimaat.
“Mijn systeem doet het gewoon beter in de hitte”, zegt ze. Tussendoor werkte ze enkele jaren in Midden- en Zuid-Amerika voor milieu-NGO’s, om de inheemse bevolking en de regenwouden te beschermen. Je zou kunnen zeggen dat ze enkele van de grondoorzaken van klimaatverandering aanpakte voordat ze in gemeenschapsontwikkeling werkte en in 2016 Chief Resilience Officer van Miami werd.
Volgende maand staat ze op een zaterdag weer op straat in Miami en geeft ze 2.000 bomen weg aan inwoners met een laag inkomen. “Ik hou nog steeds van de hitte”, zegt ze met een zucht. “Maar het wordt bijna te veel, zelfs voor mij.”
Dit verhaal maakt deel uit van Cool Project, een serie over verrassende manieren waarop steden de hitte verminderen in een opwarmende wereld. Lees hier meer over de serie en het artwork.
