Angela Phillips was al bijna drie dagen aan het bevallen toen haar artsen haar onder druk begonnen te zetten om een keizersnede te ondergaan.
Er was geen andere medische reden dan het feit dat haar bevalling lang had geduurd en niet leek te vorderen. Ze wees de procedure af. Maar toen voelde Phillips de houding van de artsen en verpleegkundigen ten opzichte van haar veranderen.
“Ik had het gevoel dat ik onder een microscoop lag en niet echt kon ontspannen,” zei Phillips. Het voelde alsof haar ervaring “er niet toe deed” voor de artsen, die erop uit leken te zijn om een keizersnede uit te voeren “zodat ze er klaar mee konden zijn.”
Phillips, die in Richmond woont, beviel uiteindelijk van een gezond meisje zonder keizersnede. Maar haar ziekenhuiservaring was pijnlijk en traumatisch, en als zwarte vrouw vraagt ze zich af of een deel daarvan te wijten was aan onbewuste vooroordelen onder de gezondheidswerkers of het institutionele racisme dat in het medische systeem is ingebed.
Artsen luisteren vaak niet naar zwarte moeders, wat resulteert in hogere complicaties voor hun geboorten, heeft onderzoek aangetoond.
Het negeren van input van zwangere vrouwen verhoogt het risico op overlijden en complicaties voor de moeders en hun baby’s. C-sectie tarieven zijn ook hoger onder zwarte vrouwen.
Voor haar volgende drie kinderen beviel Phillips thuis bij verloskundige Laura Perez, die naar haar behoeften luisterde en tegelijkertijd medische zorg verleende.
Het gebruik van alternatieve geboortemethoden zoals thuisbevallingen en geboortecentra is het afgelopen decennium gestegen, vooral onder zwarte vrouwen volgens doula’s in de Bay Area.
Zwarte vrouwen hebben 3 tot 4 keer meer kans om te sterven aan de bevalling dan blanke vrouwen, volgens het Center for Disease Control and Prevention, deels omdat artsen vaak de zorgen van zwarte vrouwen schouderophalen.
In 2020 bevielen 5.600 mensen buiten een ziekenhuis in Californië, een stijging van ongeveer 4.600 in 2019 en 3.500 in 2010 volgens een analyse met behulp van gegevens van het California Department of Public Health.
Het aantal geboorten buiten ziekenhuizen landelijk steeg van 1 procent in 2009 naar 1,6 procent in 2019. Gegevens uit 2020 en 2021 en gegevens per ras zijn nog niet beschikbaar, aldus het rapport.
In heel Californië werken vroedvrouwen en doula’s aan het vergroten van de toegang tot hun diensten voor meer zwarte en bruine vrouwen. Bay Area-organisaties zoals NuBirth Midwifery en de Oakland Better Birth Foundation vergroten ook het bewustzijn over de opties die mensen hebben om een kind op de wereld te verwelkomen.
Sommige “vrouwen van kleur zijn zich er niet van bewust dat er een andere manier is om in je zwangerschap, bevalling en geboorte en postpartum te zijn dan wat over het algemeen wordt gedaan en voorgeschreven”, zei Perez, die in San Francisco werkt. “Je kunt geen toegang hebben tot iets als je niet weet dat het bestaat.”
Perez heeft voornamelijk gewerkt met gemeenschappen van kleur in de Bay Area. Haar praktijk is geworteld in traditionele verloskunde, wat betekent dat ze zich richt op de behoeften van klanten en hun recht om hun eigen beslissingen te nemen, terwijl ze zich ook houdt aan standaardvoorschriften als een erkende verloskundige in Californië.
“Een deel van het antwoord, in termen van toegang tot en het aanpakken van zaken als moedersterfte en kindersterfte en morbiditeit, heeft te maken met het hebben van providers uit onze eigen gemeenschap,” zei Perez, die indiaanse en Peruaanse voorouders heeft.
Om ervoor te zorgen dat haar diensten toegankelijk zijn voor iedereen die ze wil, werkt ze op een glijdende schaal en biedt ze ruilhandel aan. Perez is ook de mentorprogrammadirecteur bij SisterWeb, een in San Francisco gevestigd netwerk van gemeenschapsdoula’s dat werkt om doula’s gratis te verstrekken aan vrouwen die er geen kunnen betalen.
Een doula is een persoon die niet-medische begeleiding, informatie, emotionele steun en troost biedt aan een bevallende of zwangere persoon.
Volgens Perez beoefenen vrouwen van kleur al honderden, zo niet duizenden jaren verloskunde. Voordat vrouwen naar ziekenhuizen gingen om te bevallen, en voordat bevallen een medische ingreep werd, werd een bevallende persoon omringd door familie en vrienden terwijl een kind werd geboren.
De mythologie dat vrouwen niet veilig waren om thuis te bevallen, is geworteld in racisme, seksisme en xenofobie.
Vroedvrouwen die zwarte of indiaanse gezinnen of immigranten uit de arbeidersklasse dienden, werden in de 20e eeuw gemarginaliseerd en zelfs ondergronds gedwongen, omdat staten hun praktijk probeerden te beperken en vrouwen aanmoedigden om in hospita te bevallenls, volgens de National Association of Certified Professional Midwives.
Getrainde vroedvrouwen behoorden tot de tot slaaf gemaakte Afrikanen die in de vroege jaren 1600 op schepen werden gebracht.
Toen de slavernij boomde in de koloniale Verenigde Staten, waren zwarte vroedvrouwen de primaire bron van zorg voor zowel zwarte als blanke vrouwen en baby’s, volgens onderzoekers van Vassar College. Zwarte vroedvrouwen waren gerespecteerde leden van de gemeenschappen die ze dienden.
In de jaren 1910, in een tijd dat de meeste vrouwen thuis bevielen, begonnen blanke artsen hoge kinder- en moedersterftecijfers toe te schrijven aan de “onhygiënische” praktijken van traditionele vroedvrouwen.
In noordoostelijke staten werden vroedvrouwen verdreven omdat blanke vrouwen ziekenhuisbevallingen beschouwden als de “moderne” en “geavanceerde” vorm van bevalling, volgens onderzoekers.
Traditionele vroedvrouwen, ook bekend als oma-vroedvrouwen, werden langzaam gewist toen hervormingsgezinden in de gezondheidszorg erop aandrongen dat vroedvrouwen erkende professionals werden.
Tegen de jaren 1970 begon de verloskunde die buiten de ziekenhuizen werd beoefend een comeback te maken en is in de decennia daarna langzaam toegenomen.
“Geboorte thuis met een vroedvrouw is het geboorterecht van een vrouw van kleur,” zei Perez. “Daarom doe ik het werk dat ik doe.”
De Oakland Better Birth Foundation is opgericht door Samsarah Morgan, een doula, gemeenschapsactivist, moeder, grootmoeder en auteur. Morgan werkt al 42 jaar als doula.
“We hebben gewerkt aan het uitbreiden van ons bereik en vermogen voor meer mensen om douladiensten en bevallingseducatie te kunnen hebben op manieren voor mensen die er nooit toegang toe zouden hebben,” zei Morgan.
“Afro-Amerikaanse gezinnen moeten geïnformeerde toestemming hebben om de valkuil van overgemedicaliseerde geboorten en onnodige keizersnedes te voorkomen.”
De Oakland Better Birth Foundation werkt ook op een glijdende schaal, wat betekent dat moeders en studenten de mogelijkheid hebben om te betalen wat ze hebben om de diensten van Morgan te ontvangen.
Morgan nodigt mensen uit de gemeenschap uit om lessen en workshops bij te wonen over hoe het lichaam werkt, waardoor de toegang tot onderwijs wordt geopend.
Morgan heeft uit de eerste hand de ongelijkheid in behandeling gezien tussen gemeenschappen met lage en hoge inkomens in de Bay Area, omdat haar klanten uit verschillende sociaaleconomische achtergronden komen. “Onze missie is niet om iemand weg te sturen”, zei Morgan.
Zaree Persley, een 21-jarige moeder die in Hayward woont, beviel in februari van haar dochter. Persley was een enthousiaste en opgewonden eerste moeder en ze hoopte te bevallen zonder dat ziekenhuispersoneel haar bevalling voor haar navigeerde. “Ik wilde vrijheid, mobiliteit en één-op-één zorg”, zegt ze.
Maar omdat verpleegkundigen in ploegendiensten werken, kan een vrouw tijdens haar bevalling maar liefst vijf tot zeven verpleegkundigen hebben, waardoor er minder tijd overblijft voor geïndividualiseerde zorg.
Vijf maanden na haar zwangerschap ging Persley op zoek naar geboortecentra, waar ze kon bevallen bij een verloskundige.
Ze gaf het op toen een geboortecentrum in Castro Valley vooraf om $ 6.500 vroeg, en een ander in San Mateo vroeg om een vergelijkbaar bedrag. Haar enige optie was om bij haar HMO te blijven voor zorg.
Doula’s en verloskundigen vallen vaak niet onder de ziektekostenverzekering. Het gezondheidsprogramma voor lage inkomens van de staat, Medi-Cal, zal af en toe verloskundige zorg of een deel van de kosten van geboortecentra dekken.
Verloskundige kosten kosten vaak ongeveer $ 5.000 of meer per zwangerschap. Doulas werd volledig gedekt door medi-cal verzekering in januari 2022, volgens DHCS.
Doula-diensten kunnen soms betaalbaarder of gratis zijn. Sommige gezondheidsafdelingen van de stad, zoals Contra Costa Health Services, bieden programma’s aan mensen die willen worden opgeleid als doula.
Andere ziekenhuizen, zoals San Francisco General Hospital en Dignity Health, hebben vergelijkbare programma’s. Na de training kunnen vrijwilligers diensten aanbieden als een doula voor een vrouw die er geen kan betalen.
Op 29 september 2021 hebben wetgevers de Black Maternal Health ‘Momnibus’ Act aangenomen, een federaal wetsvoorstel dat het hogere moedersterftecijfer onder zwarte moeders aanpakt.
Het wetsvoorstel is bedoeld om te investeren in factoren die de gezondheidsresultaten van moeders beïnvloeden, zoals huisvesting, transport en voeding, naast een lijst met vele andere doelen, zoals meer financiering voor organisaties die gezondheidsongelijkheid bestrijden en barrières voor toegang wegnemen.
Op de eerste Actiedag voor de Gezondheid van moeders in het Witte Huis op 7 december 2021 beschreef vicepresident Kamala Harris het wetsvoorstel als “een uitgebreid wetsvoorstel dat is ontworpen om de voeding van moeders te verbeteren, betaalbare huisvesting uit te breiden en ons personeel in de gezondheidszorg voor moeders uit te breiden met meer doula’s en verloskundigen.”
De Momnibhet wetsvoorstel van de VS zou doula’s financieren om in ziekenhuizen te werken onder toezicht van ziekenhuispersoneel. Het uiteindelijke doel is om doula’s toegankelijker te maken voor vrouwen die er graag mee willen werken, maar er geen kunnen betalen.
Sommige doula’s, zoals Morgan, zijn tegen het wetsvoorstel omdat ze vrezen dat het toezicht onnodige beperkingen en voorschriften zou opleggen die doula’s zullen belemmeren en hen zullen verhinderen om voor de moeder te pleiten wanneer het nijpend is.
Anderen, zoals Perez, juichen de inspanningen van de Momnibus-wet toe, maar vinden dat er nog meer moet worden gedaan om zwarte moeders en hun baby’s te helpen, omdat het probleem van racisme in de gezondheidszorg systemisch is.
“Het is alsof je doula’s vraagt om een pleister op iets te leggen dat bloedt,” zei Perez. “Het is niet genoeg.”
Header afbeelding: Zaree, 21, met dochter Sevyn, negen maanden, terwijl ze genieten van de frisse lucht op hun balkon thuis in Hayward. / Foto door Myah Overstreet.
Dit verhaal is oorspronkelijk gepubliceerd door Gezondheidsrapport van Californië. Het is hier met toestemming gepubliceerd.
