In 1983 bracht de Canadese Anne Murray nog een hit uit. Deze was echter anders dan wat haar fans gewend waren. Een beetje goed nieuws is een sombere ballade die de stemming van de dag samenvat:
“Nog één triest verhaal is er eentje meer dan ik kan verdragen; Nog één keer hoe ik de kop zou willen zien zeggen; ‘Niet veel om vandaag af te drukken, kan niet vinden’ slecht om te zeggen’ […] We kunnen vandaag wel een beetje goed nieuws gebruiken.”
Bijna 40 jaar later raken de teksten een snaar. Behalve dat de berichtgeving over die trieste verhalen tegenwoordig non-stop is. Er is een “brandslang” van informatie in de palm van onze handen, dag en nacht.
Terwijl we worstelen met grimmige krantenkoppen over de pandemie, politieke onrust, raciaal onrecht en klimaatverandering, kunnen we allemaal een beetje goed nieuws gebruiken.
In de tussentijd zijn veel mensen – van alle leeftijden en achtergronden – nieuwsmijders.” Sommigen beperken hoeveel ze consumeren. Anderen mijden het helemaal. Ze kijken, luisteren of lezen niet.
Nieuwsvermijding is het onderwerp van mijn onderzoekspaper “No News is Not Good News”, binnenkort te publiceren in de Athene Journal of Mass Media and Communications.
Als journalist voor meer dan 30 jaar, heb ik enorme veranderingen in de nieuwsindustrie uit de eerste hand ervaren.
Nu, als hoogleraar journalistiek, heb ik de kans om te onderzoeken wat er achter de vermijdingstrend zit.
Versleten & pauzes nodig
Het gewicht van het wereldnieuws kan te groot zijn. Zelfs vóór de komst van COVID-19 bleek uit een enquête uit 2019 onder 12.000 Amerikaanse volwassenen dat 66 procent toegaf dat ze “versleten” waren door de enorme hoeveelheid nieuws die beschikbaar was.
In 2020 zei 71 procent van de Amerikaanse volwassenen dat ze “pauzes moeten nemen van COVID-19-nieuws”, terwijl 43 procent zei dat het nieuws “hen emotioneel slechter laat voelen”.
In 2021 bleek uit een enquête in Canada dat meer dan tweederde (69 procent) van de 1.002 ondervraagde Canadezen toegaf “opgebrand te zijn als het gaat om het consumeren van nieuws over de pandemie”.
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft dit zelfs aangepakt in hun tips voor geestelijke gezondheid en zei: “Probeer te verminderen hoeveel je kijkt, leest of luistert naar nieuws dat je angstig of verdrietig maakt.” En steeds meer mensen nemen dit ter harte.
In 2020 onderzocht het Reuters Institute for the Study of Journalism aan de Universiteit van Oxford de “infodemisch kwetsbaren” in Groot-Brittannië – mensen die ervoor kozen om te bezuinigen op pandemienieuws. Meer dan een vijfde zei dat “ze vaak of altijd actief proberen het nieuws te vermijden”, waarbij de meerderheid de impact op hun humeur noemde.
Wantrouwen in media
Hoewel het behoud van de geestelijke gezondheid de belangrijkste reden lijkt te zijn achter de toename van vermijding, wordt ook vertrouwen aangehaald.
Wantrouwen in de reguliere media is niet nieuw, maar de scepsis rond journalistiek nam toe tijdens de pandemie toen voorstanders van antivaccinatie en complotdenkers de geldigheid en nauwkeurigheid van COVID-19-feiten die door nieuwsorganisaties en regeringen werden gedeeld, in twijfel trokken.
In zijn jaarlijkse wereldwijde Trust Barometer 2021 vond Edelman (een communicatiebedrijf) vertrouwen in media, zowel traditioneel als sociaal, op een historisch dieptepunt.
Een factor is een sterke perceptie van vooringenomenheid onder journalisten. Van de 33.000 ondervraagden was 59 procent het hiermee eens: “Journalisten en verslaggevers proberen mensen opzettelijk te misleiden door dingen te zeggen waarvan ze weten dat ze vals of grove overdrijvingen zijn.”
Gezien deze bevindingen en meningen is het niet verwonderlijk dat minder mensen nieuws consumeren, althans in de traditionele zin.
De vraag voor de journalistiek is of nieuwsvermijding een kortdurend, pandemie-gerelateerd fenomeen is of een gestage trend die wordt toegeschreven aan wantrouwen en een afname van de algehele kwaliteit van de journalistiek?
Wat kunnen nieuwsorganisaties doen?
Het is tijd voor nieuwsorganisaties om meer te doen om het publiek te overtuigen van hun relevantie en betrouwbaarheid.
Op basis van mijn ervaring als journalist ben ik van mening dat veel nieuwsorganisaties tekort zijn geschoten door te weigeren tijd en geld te investeren om publieksonderzoek uit te voeren om te bevestigen wat consumenten willen, in plaats van aan te nemen te weten wat ze willen op basis van alleen wat in het verleden heeft gewerkt.
Meer transparantie is een andere mogelijke oplossing. Consumenten informeren over hoe journalisten hun werk doen en waarom bepaalde verhalen en problemens zijn bedekt over anderen is belangrijker dan ooit.
Eén methode – het publiceren of plaatsen van volledige interviews of transcripties – zou consumenten in staat stellen om zelf te bepalen of de citaten van de geïnterviewde juist zijn of uit hun context zijn gehaald.
Verbeterd vertrouwen en verhoogde relevantie kunnen ook worden bereikt wanneer nieuwsorganisaties het gebrek aan diversiteit en alternatieve perspectieven op redacties aanpakken en streven naar een beter begrip van gemarginaliseerde gemeenschappen.
De wereld is de afgelopen 20 jaar drastisch veranderd, maar afgezien van technologie is er weinig veranderd in de manier waarop nieuwsredacties zijn gestructureerd en hoe journalisten het publiek informeren.
Dus, als slecht of irrelevant nieuws je doet overwegen om te vermijden, een suggestie: net zoals ons is geleerd dat gematigdheid de sleutel is tot zoveel gewoonten, is het hetzelfde voor nieuws.
Je hoeft niet uur na uur aan de tv of Twitter of Facebook gekluisterd te blijven en je hebt je telefoon niet nodig om het laatste te zijn wat je elke avond ziet.
In plaats van de brandslang van nieuws volledig af te sluiten, vermindert u de stroom tot een stabiele, beheersbare druppel.
Blijf op de hoogte zonder overweldigd te worden. Ik ben ervan overtuigd dat je op zijn minst een beetje goed nieuws zult vinden.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Het gesprek op 16 november 2021 — en is met toestemming opnieuw gepubliceerd.
