Intersectioneel milieubewustzijn – ja, het is een beetje een tongbreker – is de reguliere milieubeweging die eist dat onze planeet en zijn mensen zowel worden verzorgd als als onderling verbonden worden gezien.
Het is gemakkelijk om klimaat en menselijke behoeften te compartimenteren; de realiteit is echter dat gemeenschappen met een laag inkomen, meestal BIPOC-gemeenschappen, of degenen die in het Globale Zuiden wonen, de ongelijke last van klimaatverandering dragen.
Daarom kunnen we de meest urgente problemen van onze tijd – klimaatverandering, raciale onrechtvaardigheid en genderongelijkheid – niet aanpakken totdat we de stemmen verheffen van degenen die het dichtst bij het probleem staan.
Terwijl we beginnen uit te pakken wat het betekent om een intersectionele milieuactivist te zijn, is het belangrijk om te begrijpen dat de meeste – zo niet alle – milieuleiders die we zullen benadrukken, zijn begonnen met het al te bekende gevoel van overweldiging en overtuiging om te vechten voor onze planeet en zijn mensen.
Ze besteden elk tijd aan luisteren, leren en onvolmaakt verschijnen in gesprekken, en we dagen je uit om hetzelfde te doen.
Onze hoop met deze even onvolmaakte contenthub is dat je iets meer leert, zodat ook jij een intersectionele milieuactivist binnen je eigen gemeenschap kunt worden.
Wat is intersectioneel milieubewustzijn precies?
Intersectioneel milieubewustzijn (IE) – een term bedacht door Lea Thomas — richt zich op het bereiken van klimaatrechtvaardigheid, het versterken van historisch uitgesloten stemmen en het benaderen van milieubeleid en activisme met gelijkheid, inclusie en herstelrecht in gedachten.
Met andere woorden, IE is een inclusieve benadering van milieubewustzijn die pleit voor de bescherming van zowel mensen als de planeet.
Voordat we dieper duiken, is het belangrijk om te erkennen dat deze beweging voortkomt uit gemeenschappen van kleur die dit al lang hadden beoefend voordat er zelfs maar een term voor was.
De evolutie van deze definitie en beweging is te danken aan het ijverige harde werk van zwarte vrouwen. Terwijl we oefenen wat het betekent om een wereld te hebben die pleit voor zowel mensen als de planeet, hebben we het voorrecht om op de schouders van geschiedenismakers en opinieleiders uit de zwarte gemeenschap te staan.
Sociale rechtvaardigheid en klimaatrechtvaardigheid zijn met elkaar verbonden
Je bent waarschijnlijk termen tegengekomen als ‘sociale rechtvaardigheid’ of ‘klimaatrechtvaardigheid’, en hoewel je misschien een ruw idee hebt van wat elk betekent, willen we ervoor zorgen dat we allemaal op dezelfde pagina zitten!
Gerechtigheid draait om eerlijkheid. Sociale rechtvaardigheid is eerlijkheid die zich manifesteert in de samenleving waarin we leven. Dit omvat eerlijkheid in alles van gezondheidszorg, werkgelegenheid, huisvesting en meer.
Sociale rechtvaardigheid kan niet worden bereikt zonder mensenrechten, toegang, participatie en gelijkheid (dit is een geweldig beeld van gelijkheid versus gelijkheid).
Klimaatrechtvaardigheid, aan de andere kant, vertegenwoordigt de ongelijke verdeling van klimaatverandering voor groepen zoals Inheemse bevolking, POC, vrouwenen mensen met een handicap.
Een voorbeeld van deze ongelijke verdeling van klimaatverandering is te zien in Afrika. De Oegandese pleitbezorger voor klimaatrechtvaardigheid Vanessa Nakate deelde met de Verenigde Naties dat Afrika als continent historisch gezien verantwoordelijk is voor minder dan vier procent van de wereldwijde uitstoot, en toch bevinden veel Afrikanen zich in de frontlinie van de klimaatverandering.
Klimaatrechtvaardigheid legt de grimmige realiteit bloot dat geïndustrialiseerde landen eeuwenlang vrijelijk grote hoeveelheden fossiele brandstoffen hebben verbrand, terwijl arme, meer kwetsbare regio’s het meest vatbaar zijn geworden voor de effecten ervan – zoals stijgende temperaturen en zeespiegels.
Inheemse gemeenschappen in de VS worden ook geconfronteerd met verhuizing van voorouderlijke huizen en levensonderhoud verloren als gevolg van stijgende zeespiegels of droogte. De Biloxi-Chitimacha-Choctaw-stam heeft bijvoorbeeld bijna al zijn land verloren – het eiland kromp met 98% van de jaren 1950 tot 2018 – en de stam werd gedwongen om naar hoger gelegen gebieden te verhuizen.
In de toekomst, terwijl we pleiten voor een samenleving die inclusief is voor elke persoon en rechtvaardig voor iedereen, moeten we beginnen de microfoon door te geven aan degenen die eerder niet zijn gehoord en die misschien wel de oplossingen hebben die we nodig hebben om de klimaatcrisis aan te pakken.
De moeder en vader van milieurechtvaardigheid
We hebben veel van de huidige vooruitgang op milieugebied te danken aan de “moeder” en “vader” van milieurechtvaardigheid: Hazel M. Johnson en Robert Bullard, Ph.D.
Johnson was een lange tijd milieuactivist from de South Side van Chicago, maar toen haar man in 1969 op 41-jarige leeftijd overleed aan longkanker, was ze er zeker van dat het te wijten was aan milieuonrecht en verlangde ze ernaar meer te leren. Toen ze ontdekte dat een giftige afvalfaciliteit het gebied omringde – een gemeenschap gebouwd voor veteranen uit de Zwarte Tweede Wereldoorlog – werd haar streven naar echte milieurechtvaardigheid geformaliseerd.
Johnson ontwikkelde een organisatie – People for Community Recovery, in 1979, en was later cruciaal in het creëren van de 17 Principles of Environmental Justice, die ze hielp presenteren aan het Congres in de jaren ’90.
Robert Bullard, Ph.D. – die in 1979 de term ‘milieuracisme’ bedacht – werd ook door zijn echtgenote gesterkt in zijn strijd voor milieurechtvaardigheid. Zijn vrouw, advocaat Linda McKeever Bullard, spande een rechtszaak aan tegen Southwestern Waste Management vanwege zijn plannen om een gemeentelijke stortplaats te plaatsen in een wijk in Houston waar 82 procent van de bewoners zwart was.
Dit – zoals Bullard’s eerste-van-zijn-soort studie onthulde – was niet de enige vuilnisbelt in eigendom van de stad in zwarte buurten, in feite bevonden ze zich alle vijf in de buurt van zwarte gemeenschappen.
Deze rechtszaak werd de eerste in de Amerikaanse geschiedenis die een bedrijf beschuldigde van rassendiscriminatie in zijn milieupraktijken.
Bullard werd binnengehaald als getuige-deskundige en werd al snel de leidende stem voor onderzoek naar milieurechtvaardigheid. Hij schreef en publiceerde een aantal onderzoekspapers en boeken, en hielp later bij het plannen van de First National People of Color Environmental Leadership Summit in 1991.
Het was op deze top dat de 17 Principles of Environmental Justice werden ontwikkeld en het werk van Johnson en Bullard overlapte elkaar. Hij definieerde milieurechtvaardigheid als een concept dat “de principes omvat dat alle gemeenschappen, alle mensen, recht hebben op gelijke bescherming van onze milieuwetten, gezondheidswetten, huisvestingswetten, transportwetten en burgerrechtenwetten.”
Hoewel deze twee leiders slechts twee van de vele zwarte, inheemse, Latinx, Pacific Islander, mensen van kleur en Aziatische activisten zijn die deze beweging hebben gevormd, waren Johnson en Bullard echt innovatief in het definiëren, leiden en versterken van een beweging voor generaties.
Wat is het verschil tussen intersectioneel milieubewustzijn en milieurechtvaardigheid?
Ook al IE en milieurechtvaardigheid geluid opvallend vergelijkbaar, vertegenwoordigen ze twee verschillende bewegingen. Ze pleiten allebei voor de eerlijke behandeling van alle mensen, maar waar ze van mening verschillen, is hoe elk het woord milieu definieert.
Milieurechtvaardigheid – het vakgebied van Dr. Robert Bullard – definieert “omgeving” in grote lijnen als ruimtes waar we wonen, werken, spelen en leren.
“Milieurechtvaardigheid is niets meer dan dit hele principe: mensen hebben recht op een schoon, gezond, duurzaam milieu zonder rekening te houden met ras, kleur, nationale afkomst. Het is gewoon zo simpel,” vertelde Dr. Bullard aan Vox.
De primaire focus van milieurechtvaardigheid ligt op de inherente rechten van mensen, niet op het behoud of behoud van de planeet.
Intersectioneel milieubewustzijn, aan de andere kant, gelooft in alle huurders van milieurechtvaardigheid, maar het gelooft ook dat mensen en de planeet diep doorsneden zijn.
Zie IE als het kind van milieu- en klimaatrechtvaardigheid.
“Op een dag hoop ik dat wanneer mensen aan een milieuactivist denken, ze zich automatisch een persoon zullen voorstellen die heel veel om zowel mensen als de planeet geeft,” deelt Leah Thomas in haar boek “The Intersectional Environmentalist: How to Dismantle Systems of Oppression to Protect People and Planet.”
Wat is de geschiedenis van intersectionele milieurechtvaardigheid?
Zoals eerder vermeld, is intersectioneel milieubewustzijn afgeleid van het onvermoeibare werk van moedige zwarte vrouwen. Het Combahee River Collective, een intersectionele groep zwarte lesbische vrouwen, werd in 1974 geformaliseerd als reactie op het gebrek aan vertegenwoordiging in zowel de feministische als de burgerrechtenbeweging.
Het collectief sloeg de handen ineen om de Combahee River Collective Statement te ontwikkelen, die een belangrijk document was in de ontwikkeling van het hedendaagse Zwarte Feminisme.
Professor, advocaat en feministische geleerde Kimberlé Crenshaw (je hebt misschien haar geweldige TED Talk over intersectionaliteit gezien) bevorderde waar de vrouwen in The Combahee River Collective voor vochten door in 1989 de term intersectionaliteit te bedenken.
Crenshaw legde haar theorie van intersectionaliteit voor het eerst publiekelijk uit toen ze een paper publiceerde in het Juridische Forum van de Universiteit van Chicago met de titel ‘Demarginalizing the Intersection of Race and Sex’. Die krant lees je hier.
Ze betoogde dat in de ogen van de wet, het behandelen van zwarte vrouwen als puur vrouwen of puur zwart – zoals ze deden in de zaak DeGraffenreid tegen General Motors in 1976 – hebben herhaaldelijk specifieke uitdagingen genegeerd waarmee zwarte vrouwen als groep worden geconfronteerd.
Crenshaw’s theorie kwam langzaam terug in het publieke bewustzijn toen het mainstream werd door in 2015 te worden toegevoegd aan de Oxford English Dictionary en wereldwijde aandacht te krijgen tijdens de Women’s March 2017, waar organisatoren spraken over de kruisende identiteiten van vrouwen en de sociale gevolgen die ermee gepaard gaan.
Leah Thomas bedacht de term intersectionele milieuactivist
Net zoals intersectionaliteit erkenning en stoom kreeg door collectieve woede, zo dook het ook weer op in mei 2020, als gevolg van de zinloze moorden op George Floyd, Breonna Taylor en Ahmaud Arbery.
In reactie daarop plaatste eco-influencer Leah Thomas (@greengirlleah) een virale Instagram-post waarin ze haar gemeenschap van toegewijde milieuactivisten opriep om milieubewustzijn voor eens en voor altijd te zien als intersectioneel verbonden met sociale rechtvaardigheid.
“Ik heb het eerlijk gezegd in een opwelling gedaan in de zomer van 2020. Ik lag in mijn bed onder mijn dekens, gefrustreerd en op Canva, en ik typte gewoon uit, oké, dit is het soort milieubewustzijn dat ik wil. Ik ben een intersectionele feministe. Ik wil een intersectionele milieuactivist zijn. Dit is wat het betekent”, vertelde Thomas in een gesprek met het Good Good Good-team.
Haar bericht luidde: “Ik roep de milieugemeenschap op om solidair te zijn met de black lives matter-beweging en met zwarte, inheemse + POC-gemeenschappen die dagelijks worden beïnvloed door zowel sociaal als ecologisch onrecht. Veeg alsjeblieft om meer te weten te komen over intersectioneel milieubewustzijn en neem de belofte af.”
Op dat moment bedacht Thomas de uitdrukking intersectioneel milieubewustzijn, een term die volgens haar een inclusieve benadering van milieuactivisme is die pleit voor de bescherming van zowel mensen als de planeet.
Na haar oorspronkelijke post was Thomas mede-oprichter van een platform – Intersectional Environmentalist – gewijd aan het verstrekken van middelen, informatie en actiestappen om IE te ondersteunen en hoe systemen van onderdrukking in de milieubeweging te ontmantelen.
“IE betoogt dat sociale en ecologische rechtvaardigheid met elkaar verweven zijn – en dat milieubehartiging die deze verbinding negeert schadelijk en onvolledig is,” deelde Leah.
Het platform is uitgegroeid tot meer dan 400.000 Instagram-volgers en biedt praktische tips, doordacht commentaar op actuele gebeurtenissen en deelbare afbeeldingen om het woord te verspreiden.
Thomas bracht in maart 2022 ook haar debuutboek uit.
“The Intersectional Environmentalist: How to Dismantle Systems of Oppression to Protect People and Planet” – wat een van de langste namen ooit is – is het leerboek dat ik altijd al wilde,” lachte Leah. ” Maar in plaats van een saai leerboek te zijn, heeft het overal regenbogen en kunst. En het gaat allemaal over intersectionele theorie, ecofeminisme, de geschiedenis van de milieurechtvaardigheidsbeweging en veel voorbeelden van intersectioneel milieubewustzijn.”
Nuance, betoogt Thomas, vormt de kern van IE en wordt weergegeven door de overlappende identiteiten die we dragen, zoals ras, geslacht en religie. Als we begrijpen welk deel van onze identiteit we bevoorrecht hebben, kunnen we beginnen die aspecten voorgoed te gebruiken.
“En zelfs bij mezelf zit er zoveel nuance in mijn identiteit. Zoals, er zijn gebieden waar ik misschien privileges heb, maar ik weet zeker dat ik zwart en een vrouw ben, dat zijn niet die gebieden waar ik privileges heb. Dus het is gewoon heel belangrijk om die nuance te overwegen,” merkte Leah op.
In een tijd waarin duurzaamheid en milieubewustzijn overweldigend, hopeloos of onbereikbaar aanvoelen, heeft Thomas gezorgd voor de broodnodige genade, mededogen en nuance.
Ons team ging met @greengirlleah zitten voorafgaand aan de lancering van haar boek om te praten over IE, haar ervaring als zwarte milieuactivist en hoe belangrijk het is om tijd te vinden om te rusten als pleitbezorger.
Hoe een intersectionele milieuactivist te zijn:
Een intersectionele milieuactivist worden, vereist in de eerste plaats dat ieder van ons op een onvolmaakte manier verschijnt. We zullen niet alle antwoorden weten, maar dat mag ons er niet van weerhouden om onze unieke expertise en stemmen te gebruiken om te pleiten voor de bescherming van onze omgeving en buren.
Net zoals elke milieuactivist begon als student, worden we daarom uitgenodigd om hetzelfde te doen. We leren om verantwoordelijke rentmeesters van onze gemeenschappen te worden door middel van educatie en bewustzijn – en we hebben een paar aanbevelingen waarvan we hopen dat ze je IE-reis een vliegende start zullen geven:
1. Leer uit boeken over intersectioneel milieubewustzijn.
Als we beginnen te lezen en te begrijpen wat het betekent om bescherm zowel mensen als de planeet, we moeten onszelf uitdagen om ons perspectief te verbreden. Als je ergens gaat beginnen, raden we je aan om te beginnen met leren van de leiders die in dit bericht worden genoemd.
Voor alles wat met IE te maken heeft, is “The Intersectional Environmentalist: How to Dismantle Systems of Oppression to Protect People + Planet” door Leah Thomas een geweldig hulpmiddel om je kennis van de beweging te verdiepen en tegelijkertijd meer te leren over BIPOC en LGBTQ + grassroots-activisten over de hele wereld.
Als je op zoek bent naar milieuracisme, zoek dan niet verder dan de boekenbibliotheek van Robert D. Bullard. We raden aan om te beginnen met ‘Ongelijke bescherming: milieurechtvaardigheid en gemeenschappen van kleur’.
“All We Can Save: Truth, Courage, and Solutions for the Climate Crisis”, onder redactie van Ayana Elizabeth Johnson en Katharine K. Wilkinson, is een ander prachtig boek met essays van vrouwen in de voorhoede van de klimaatbeweging die waarheid, moed en oplossingen gebruiken om de mensheid vooruit te leiden.
2. Houd rekening met elke stem in de kamer.
Hebben we onbedoeld andere stemmen uitgesloten? Het is onze verantwoordelijkheid om elke vorm van privilege die we hebben te gebruiken in dienst van belangenbehartiging, vooral voor degenen die, door systemische systemen van onderdrukking, het een uitdaging vinden om gehoord of gerespecteerd te worden.
Een intersectionele milieuactivist zijn begint aan je keukentafel, teamvergaderingen of bijeenkomsten van gemeenschapsorganisaties.
Als je net zo gepassioneerd bent als wij over IE, is een onmiddellijke actiestap die voor iedereen toegankelijk is, het identificeren van waar we privileges hebben en hoe we onszelf kunnen decentreren om ruimte te creëren voor anderen in onze gemeenschap.
In de Goodnewspaper: The Intersectional Environmentalist Edition deelden we een paar inclusieve vragen die we kunnen gebruiken om onszelf – en de organisaties waarmee we samenwerken – te stellen om een omgeving te bieden waarin iedereen gehoord kan worden. Maar als u nog geen abonnee bent, volgt hier een klein voorproefje:
- Hoe ziet het eruit om een veilige en gastvrije omgeving te creëren voor mensen die historisch zijn uitgesloten en ondervertegenwoordigd zijn in mijn gemeenschap?
- Hoe kan ik mijn sterke punten gebruiken om waarde toe te voegen zonder ego?
3. Ondersteun en leer van intersectionele milieuorganisaties
Naarmate meer BIPOC-milieuleiders – zoals secretaris Deb Haaland – hoge posities bekleden in milieuruimtes, hebben we hoop dat ze grassroots-organisaties zullen gaan herkennen en uitrusten die historisch zijn uitgesloten van het gesprek.
Organisaties zoals The Solutions Project, een milieubelangengroep die kansen creëert voor vrouwen van kleur om toegang te krijgen tot gemeenschapsfinanciering, en American Forests, een organisatie die plaatsgebonden hulpmiddelen en paden naar een gezonde, duurzamere omgeving voor zowel mensen als dieren creëert, creëren beide ongekende toegang voor gemeenschappen van kleur om veilige, gezonde omgevingen te hebben.
Andere mensen en organisaties die geweldig werk leveren bij het bieden van toegang tot de milieuruimte zijn: Queer Nature, een multi-raciale en interculturele LGBTQ + -organisatie die een alternatief toevluchtsoord en toegang tot buitenonderwijs biedt, en Isaias Hernandez (AKA @queerbrownvegan) die op een missie is om milieueducatie op een leuke, laagdrempelige manier tot nieuwsfeeds te verheffen.
De intersectionele milieurechtvaardigheidsbeweging werd gestart door individuen – voornamelijk BIPOC – die probeerden de ongelijkheid van milieubescherming aan te pakken die te zien is in buurten met lage inkomens in de VS en het Zuiden.
We vieren graag het geweldige werk dat wordt gedaan om mensen en de planeet te beschermen en hopen dat ook u de inspanningen en prestaties van deze change-makers eert en hun zelfde energie kanaliseert in het streven naar duurzame en zinvolle rechtvaardigheid.
