Bosbranden treffen gezinnen met een laag inkomen en minderheden vaak het hardst. Talent, Oregon, biedt een huisvestingsoplossing van eigen bodem voor de verplaatsing die volgt.
Toen de Almeda Fire het zuiden van Oregon trof op Labor Day-weekend iets meer dan een jaar geleden, was Christy Brooks op weg naar huis van de school van haar dochters nadat ze boeken en een computer had opgehaald ter voorbereiding op het komende jaar.
De lucht was rokerig en rook verbrand, maar Brooks herinnert zich niet dat hij zich al te bezorgd voelde.
Ze stopte om drankjes te kopen op een Chevron-station. Vijf minuten later, toen ze naar buiten kwam en naar haar stacaravan op een camperpark aan de rand van de community of Talent begon te rijden, was de lucht donkerder geworden en had ze een boze oranje tint.
Dat was al eng genoeg, “maar toen het as begon te regenen, wist ik dat er iets mis was, er was echt iets mis”, aldus Brooks.
Ze vluchtte met haar 6- en 12-jarige dochters en ontsnapte ternauwernood aan de branden die meer dan 4.000 huizen in de regio verwoestten en 1 miljoen hectare verschroeiden.
Brooks verbleef een paar weken in het huis van een vriend in het nabijgelegen Junction City voordat ze terugkeerde naar haar trailer. Het stond nog steeds, dus ze kwam niet in aanmerking voor FEMA-hulp, maar het was uitgebreid beschadigd door rook en hitte, en het water dat werd gebruikt om de vlammen te bestrijden, had ervoor gezorgd dat schimmel zich verspreidde.
Toch, met nergens anders heen te gaan, bleven zij en haar dochters daar totdat het Rode Kruis het onleefbaar achtte en hen drie maanden lang in een motel in Ashland, enkele kilometers verderop, opsloeg.
Ten slotte voorzag het Phoenix-Talent School District hen van een camper en een plek om het te parkeren bij Emigrant Lake, iets meer dan 12 mijl ten zuiden van Ashland. Het was in een ander schooldistrict en verschillende andere ontheemde families woonden daar ook.
“Hun concentratie werd na de brand geschoten.”
In de afgelopen drie decennia heeft de klimaatverandering de hoeveelheid verbrand gebied in de VS meer dan verdubbeld, het grootste deel ervan in het Westen, en de komende branden zullen waarschijnlijk nog frequenter en groter zijn.
Maar niet iedereen zal er evenveel last van hebben. Een recente studie van de Universiteit van Washington wees uit dat gemeenschappen van kleur twee keer zo kwetsbaar zijn voor bosbranden als andere, grotendeels blanke gemeenschappen.
En kinderen – die meer verstoorde routines ervaren dan volwassenen – worden het hardst getroffen.
Het gevoel van ontheemding, het ontbreken van een permanent huis en constante, verwarrende herschikkingen kunnen leiden tot geestelijke gezondheidsproblemen en de onderwijsresultaten beïnvloeden.
“Hun concentratie werd na de brand afgeschoten”, zei Brooks over haar dochters. “Ze hebben iets stabiels nodig – niet zich afvragen of ze ergens anders naartoe moeten verhuizen of van kamer moeten wisselen. Ze moeten zich veilig voelen.”
Nu werkt de stad Talent aan het bieden van die stabiliteit door middel van een nieuw initiatief: het bieden van betaalbare huisvesting op lange termijn in het lokale schooldistrict voor degenen die ontheemd zijn door de branden.
Betaalbare huisvesting ontbrak al in de regio vóór de branden, zei Michelle Glass, directeur van Rogue Action Center, een non-profitorganisatie voor huisvesting in het zuiden van Oregon die werkt op het snijvlak van huisvesting, klimaat en raciale rechtvaardigheid. Dus in 2019 begon de stad voorstellen van ontwikkelaars te accepteren om het zogenaamde Gateway-project te creëren, een 4,5 hectare grote woningbouwontwikkeling voor gemengd gebruik met een focus op betaalbare woningen.
Toen scheurden de branden van 2020 door de Rogue Valley en verwoestten naar schatting 600 huizen in Talent, waaronder enkele van de laatst overgebleven betaalbare woningen, veel in Latino-buurten met een laag inkomen.
Alleen al in Talent raakten tussen de 1.500 en 2.000 mensen ontheemd. De woningnood was een regelrechte crisis geworden.
Meer dan 24.000 Oregonians vroegen FEMA-hulp aan na de branden, maar meer dan 57% van hen werd afgewezen.
Nu, een jaar later, wonen honderden Inwoners van Oregon nog steeds in hotel- en motelkamers, ver van hun scholen en werkplekken.
De verstoring was vooral zwaar voor schoolgaande kinderen. “Kinderen staan algemeen bekend als de meest kwetsbare groep na een ramp,” zei Betty Lai, een klinisch psycholoog aan het Boston College die bestudeert hoe kinderen reageren op rampen.
Kinderen zijn kwetsbaarder voor luchtvervuiling en fysiek trauma, evenals voor de emotionele impact van het verliezen van hun huis end bezittingen. Het verstoort ook hun opleiding, vooral wanneer ze in een ander schooldistrict terechtkomen.
“Wanneer je een kind bent dat uit een meer kwetsbare of gemarginaliseerde groep komt, loop je een hoger risico op herstelstressoren. Dus dat zijn dingen als niet terug naar school kunnen, meer schooldagen missen, meerdere keren moeten verhuizen,” zei Lai. “En al die stukken zijn risicofactoren voor geestelijke gezondheidsproblemen en problemen met school.”
Onderzoek toont consequent aan dat kinderen na traumatische gebeurtenissen terug moeten naar hun eigen gemeenschap.
Dit geldt vooral in plaatsen zoals Talent, waar bijna de helft van de kinderen in het schooldistrict Hispanic is en veel kinderen onder de armoedegrens leven.
Ze zijn afhankelijk van scholen voor meer dan alleen een opleiding; ze hebben ook toegang nodig tot gratis maaltijden, counseling en hulp bij dakloosheid.
“Als je een kind bent dat uit een meer kwetsbare of gemarginaliseerde groep komt, loop je een hoger risico op herstelstressoren.”
“We weten dat kinderen verbonden zijn met hun leraar en hun leeftijdsgenoten en hun activiteiten op hun school,” zei Brent Barry, superintendent van het Phoenix-Talent School District. “Het is zo belangrijk om die continuïteit te behouden, want dat helpt bij academici, sociale, emotionele en mentale gezondheid.”
Na de brand schakelden het Talent Urban Renewal Agency en het Phoenix-Talent School District een versnelling hoger en ontwikkelden – met de hulp van donaties van de staat, particuliere sponsors en non-profitorganisaties – een plan om overgangswoningen te creëren voor overlevenden van de brand, terwijl permanente betaalbare woningen worden gebouwd.
Momenteel zijn er 53 tijdelijke wooneenheden beschikbaar voor lokale gezinnen die niet in aanmerking komen voor FEMA, waarbij degenen met schoolgaande kinderen prioriteit krijgen. De gezinnen gaan deze maand verhuizen.
“Dit is de eerste keer dat een stad of staat een innovatief project heeft genomen om overgangshuisvesting te creëren van een natuurramp,” zei Jon Legarza, uitvoerend directeur van het Talent Urban Renewal Agency, die helpt bij het bouwen van het project. Legarza werkt al jaren in het herstel van post-disaster housing. “Normaal gesproken is het gewoon FEMA, en dan is iedereen verloren in de nasleep.”
“Ik denk dat het een geweldig project is,” zei Erica Ledesma, hoewel ze het niet als een permanente oplossing ziet en enige frustratie opmerkt dat de Latino-gemeenschap niet meer in het proces is opgenomen.
De brand verergerde de huisvestingscrisis deels omdat mensen hun land niet bezaten, zei ze; ze huurden gewoon, en werden dus ook bedreigd met uitzetting.
Bovendien hadden ze geen toegang tot veel van de staats- en federale subsidies voor wederopbouw die zijn ontworpen voor huiseigenaren.
Ledesma, die na de branden nauw samenwerkte met de Latino-gemeenschap en hun behoeften beoordeelde, werd verplaatst om haar eigen organisatie, Coalición Fortaleza, mede op te richten.
De organisatie streeft ernaar om meer bewonersgemeenschappen of coöperatieve huisvestingsmodellen te creëren om de extreme woonongelijkheid die bestaat tegen te gaan.
“De meeste mensen willen hun huis kopen, maar krediet is zo’n barrière voor mensen, vooral als ze seizoensarbeiders zijn,” zei ze.
Brooks, die leeft met een handicap die het momenteel onmogelijk maakt voor haar om te rijden, is een van de 53 gezinnen die zijn geselecteerd om naar het Gateway-project te verhuizen.
Ze is opgelucht dat ze een stabiele plek vindt dichter bij de gemeenschapsdiensten waarvan zij en haar kinderen afhankelijk zijn. Ze zal kunnen verhuizen naar een tijdelijke plek in het Gateway-project en later zal ze verhuizen naar permanente betaalbare woningen.
“In de stad zijn zou op dit moment de grootste zegen zijn,” zei ze. Ze is enthousiast om in de stad te zijn en supermarkten op loopafstand te hebben en dichter bij de artsen en de school te zijn. “Hier zijn we zo ver weg.”
Dit verhaal is onderdeel van de SoJo Exchange van de Oplossingen Journalistiek Netwerk, een non-profitorganisatie die zich toelegt op rigoureuze rapportage over reacties op sociale problemen. Het werd oorspronkelijk gepubliceerd door High Country Nieuws op 8 oktober 2021.
