Founding Father en tweede president van de Verenigde Staten John Adams werd geboren op 30 oktober 1735 in de boerderij van zijn familie in Braintree, Massachusetts. Adams wilde oorspronkelijk boer worden, maar werd door zijn vader afgeraden, maar ging in 1751 naar Harvard College, waar hij de klassieken las, en studeerde in 1755 af met een bachelor of arts. Onzeker over wat hij met zijn diploma moest doen, besloot hij uiteindelijk advocaat te worden, omdat hij een ‘groot man’ wilde zijn, op zoek naar prestige en reputatie. Adams woonde in Worcester en begon rechten te lezen en in 1758 had hij een Master of Arts-graad behaald aan Harvard, waarna hij het volgende jaar de balie binnenging.
Tegen het einde van de jaren 1760 was Adams de meest opmerkelijke advocaat van Boston geworden. Gedurende deze tijd liepen de spanningen met de Britse regering op en begonnen de zaden van de revolutie te groeien. Hoewel Adams zelf de revolutionaire zaak steunde, verdedigde hij nog steeds met succes Britse officieren die betrokken waren bij het bloedbad van Boston in 1770, omdat hij vond dat niemand van raad mocht worden beroofd. Hij was aanvankelijk tegen gewelddadige acties in de onafhankelijkheidsstrijd van de koloniën, maar keurde niettemin de acties goed die de revolutionairen tijdens de Boston Tea Party in 1773 ondernamen, waardoor beide naties in oorlog werden gebracht.
Tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog maakte John Adams deel uit van het Eerste Continentale Congres in 1774 en het Tweede Continentale Congres een jaar later. Adams hielp ook medevriend en latere politieke rivaal Thomas Jefferson bij het opstellen van de Onafhankelijkheidsverklaring in 1776. Hij trad nooit toe tot actieve dienst, maar hielp nog steeds de revolutie vanuit het Congres en werd de feitelijk Minister van Oorlog en corresponderend met veel van de officieren van het Continentale Leger. In 1777 werd Adams benoemd tot commissaris in Frankrijk en reisde later naar de Republiek om staatsleningen te verkrijgen. Tijdens zijn tijd als diplomaat hielp Adams bij het onderhandelen over een vredesverdrag met Groot-Brittannië (Verdrag van Parijs, 1783). Na de ondertekening van het verdrag werd hij benoemd tot ambassadeur in Groot-Brittannië, met wie de betrekkingen na de Amerikaanse onafhankelijkheid nog gespannen waren.
In 1788 keerde Adams terug naar Massachusetts en werd gekozen als vicepresident onder president George Washington. Nadat Washington zich terugtrok voor een derde termijn, versloeg John Adams Thomas Jefferson en werd in 1796 gekozen als de tweede president van de Verenigde Staten. Zijn presidentschap werd gekenmerkt door spanningen met Frankrijk, na de Franse revolutie en de houding van de VS om er buiten te blijven, wat Jefferson en de Republikeinen boos maakte, de Quasi-oorlog met Frankrijk en de Alien and Sedition Acts van 1798, die beperkingen oplegden aan immigratie en spraak. Adams was de eerste president die in het landhuis woonde dat later bekend zou worden als het Witte Huis.
Bij de presidentsverkiezingen van 1800 ging Adams voor herverkiezing, maar kwam op de derde plaats, waarbij Jefferson het presidentschap won. Hij keerde prompt terug naar Massachusetts en concentreerde zich op het werken op zijn boerderij. Hij bleef meestal buiten politieke zaken en begon pas mondiger te worden na Jeffersons pensionering in 1809. De twee, na jaren van vervreemding, wakkerden hun vriendschap in 1812 opnieuw aan en correspondeerden met elkaar tot hun dood. John Adams overleed op 90-jarige leeftijd op 4 juli 1826 , de vijftigste verjaardag van de Onafhankelijkheidsverklaring. Jefferson was uren voor hem overleden. Een jaar eerder was zijn zoon John Quincy Adams de zesde president van de Verenigde Staten geworden.
