Stephen O’Malley houdt zoveel van fietsen dat hij niet alleen 10 mijl naar zijn werk fietst, zelfs in het diepst van de winter – hij stimuleert zijn 163 werknemers om hetzelfde te doen.
O’Malley, gevestigd in Manchester, Verenigd Koninkrijk, is de CEO van Civic Engineers, een civieltechnisch bedrijf dat ook een gecertificeerd koolstofneutraal bedrijf is dat werkt aan het elimineren van al zijn emissies tegen 2030.
Een groot deel van die inspanning is het cycle-to-work-schema van het bedrijf, dat het in 2015 introduceerde als onderdeel van een breder initiatief van de Britse overheid om meer mensen uit auto’s te halen.
Het programma stelt werknemers in wezen in staat om de kosten van een nieuwe fiets over 12 maanden te spreiden, waardoor ze tot 40 procent besparen omdat de betalingen rechtstreeks uit hun salarissen komen en niet worden belast. Het is gebruikt door meer dan 1,6 miljoen forenzen die voor meer dan 40.000 verschillende werkgevers werken sinds het in 1999 door de Britse overheid werd uitgerold.
De inspanningen van Civic Engineers, waarbij ongeveer een vijfde van de werknemers in Glasgow, Londen en Leeds profiteert van het cycle-to-work-initiatief, maken deel uit van een bredere trend.
Voor een groot deel van de moderne autogeschiedenis is gratis parkeren voor werknemers een standaardvoordeel op de werkplek geworden – een die bedrijven enorme sommen geld uitgeven om te bieden.
Dit heeft grotendeels standgehouden, zelfs nu steden steeds serieuzer zijn geworden over het stimuleren van mensen om minder te rijden. Toch behoren vergoedingen en beperkingen op parkeren op de werkplek tot de meest effectieve hulpmiddelen die we hebben om het autogebruik te verminderen.
Een recente studie van het Lund University Centre for Sustainable Studies identificeerde dergelijke maatregelen als het potentieel om het woon-werkverkeer met de auto met maximaal 25 procent te verminderen.
Nu bedrijven ernaar streven om zelfopgelegde koolstofreductiedoelstellingen te bereiken en werknemers zelf eisen dat hun werkgevers milieuvriendelijker worden, krijgt een reeks bedrijfsinitiatieven vorm om duurzamer woon-werkverkeer te stimuleren en gratis parkeren van werknemers een overblijfsel uit het verleden te maken.
Creatief worden om koolstof te verminderen
O’Malley’s team bij Civic Engineers bespaart jaarlijks ongeveer 13 ton koolstofemissies door hun lycra aan te trekken in plaats van naar hun autosleutels te reiken.
“Ons team is erg gefocust op hun ecologische voetafdruk als onderdeel van hun waarden en het fiets-naar-het-werk-schema is een enabler voor hen om een fiets te kopen voor hun woon-werkverkeer,” zegt O’Malley. “We weten uit onze medewerkersonderzoeken dat dit een belangrijk voordeel voor hen is.”
Dit is waar gebleken op, uitgerekend, de kantoren van Lyft in San Francisco. In 2014 introduceerde het ride-hailing-bedrijf een maandelijks bedrag van $ 260 voor het parkeren van werknemers en gebruikte het 100 procent van de inkomsten die het genereerde om duurzamere transportkosten te subsidiëren voor werknemers die niet naar het werk reden.
In eerste instantie werd het programma gebombardeerd.
Het bleek dat $ 260 een te grote vraag was, en het hoofdkantoor van Lyft werd overspoeld met lege parkeerplaatsen en beschuldigingen van oneerlijke behandeling van werknemers.
Maar toen het de vergoeding verlaagde tot $ 150, nam het initiatief een vlucht: het aantal werknemers dat naar het werk reed, daalde met dubbele cijfers en de niet-chauffeurs waren blij met de smeergeld van het programma voor andere vervoerswijzen.
Andere programma’s geven forenzen de keuze tussen gratis parkeren op het werk of een ander voordeel van gelijke waarde, zoals het huren van een appartement dichter bij een transitstation. Toen de staat Californië dit in 1992 deed, daalde het aantal autoreizen naar het werk met 12 procent.
In veel gevallen worden deze veranderingen niet opgedrongen aan een onwillig personeelsbestand.
Volgens een rapport van Deloitte voelt tweederde van de organisaties zich onder druk gezet. door hun werknemers om meer beleid te implementeren dat klimaatverandering tegengaat.
Uit een onderzoek van IBM bleek dat 69 procent van de 14.000 ondervraagde werknemers eerder geneigd was om een baan te accepteren bij een organisatie die zij als ecologisch duurzaam beschouwen – en daar te blijven.
Voor degenen die weinig andere keuze hebben dan te rijden, nemen initiatieven zoals het Britse Electric Car Scheme ook de druk weg van de netto-nuldoelen. Honderden bedrijven, die eerder dit jaar werden gelanceerd, hebben al meer dan 25.000 werknemers aangemeld.
Het programma is vergelijkbaar met het cycle-to-work-initiatief, in die zin dat belastingvrije salarisaftrek voor een EV in de loop van de tijd kan worden gespreid, waardoor tot 60 procent van de kosten wordt bespaard. De vermindering van de koolstofuitstoot is al het equivalent van het planten van 100.000 bomen.
Inbouwen in eigen vermogen
De meest voorkomende kritiek op dergelijke programma’s hebben hun impact op werknemers met een lager inkomen.
Hoewel de c-suite executives mogelijk extra kunnen betalen om naar het werk te blijven rijden, luidt de kritiek, worden degenen onder hen gedwongen zich aan te passen aan “prikkels” die in wezen vereisen dat ze duurzamer pendelen.
Met name de Cycle-to-Work-regeling van het VK heeft kritiek gekregen omdat deze niet beschikbaar is voor mensen met een minimumloon, omdat de fietsbetalingen die uit hun salaris komen hen onder een wettelijk aanvaardbaar loontarief zouden brengen, wat leidt tot oproepen om de regeling op een meer inclusieve manier te hervormen.
Bovendien komen zelfstandigen, die meer dan 13 procent van de Britse arbeidsmarkt vertegenwoordigen, niet in aanmerking.
En omdat stedelijk vastgoed vaak het duurst is, hebben werknemers met een lager inkomen meer kans om verder van transitopties te wonen.
Om deze lacunes op te vullen, komen werknemersshuttleservices zoals de beroemde werknemersbussen van Google steeds vaker voor in verschillende sectoren. De Britse shuttleaanbieder Kura denkt zeker dat hier een markt moet worden gebouwd. Kura schat dat een 49-persoons touringcar 31 auto’s met een lage bezetting van de weg kan halen.
De software van Kura maakt gebruik van postcodeanalyses om optimale ophaalpunten te berekenen bij haltes van het openbaar vervoer en woonhubs. Deze analyses worden vervolgens omgezet in een gepubliceerde dienstregeling, waarbij routes exclusief voor haar zakelijke klanten worden gemaakt.
Bedrijven die Kura-shuttles gebruiken, zijn onder meer bedrijven die personeel van en naar diensten in fabrieken en callcenters vervoeren.
Bij Spooner Industries, een Britse fabrikant van commerciële droog-, bak- en koelapparatuur, bespaart het personeel bijvoorbeeld gemiddeld 88 mijl per gedeelde reis in vergelijking met individuele woon-werkverkeer, bevestigen de berekeningen van Kura.
“Alternatieven voor het gebruik van auto’s met één bezetting, zoals gedeeld vervoer, zouden bedrijven niet alleen helpen hun netto-nuldoelstellingen te halen, maar ook hun aantrekkingskracht op huidige en toekomstige werknemers vergroten door hun duurzaamheidsinspanningen te presenteren”, zegt Kura CEO Godfrey Ryan.
Shuttlediensten geven bedrijven ook de mogelijkheid om meer mensen in dienst te nemen die misschien geen andere manier hebben om naar het werk te pendelen, voegt Ryan eraan toe, omdat ze geen auto hebben of in de buurt van een transitstation wonen, of beide.
Het uitbreiden van financiële prikkels voor groene transportopties buiten de bedrijfssector lijkt het meest uitdagende aspect van deze programma’s te zijn, maar bedrijfs- en maatschappelijke leiders erkennen dit al.
Oekraïense vluchtelingen in het Verenigd Koninkrijk krijgen gratis fietsen om hen te helpen toegang te krijgen tot training, vrijwilligerswerk en vaardigheidsmogelijkheden, evenals Engelse lessen en sollicitatiegesprekken bij te wonen en aan het werk te gaan zodra ze een baan hebben gevonden.
De burgemeester van Londen, Sadiq Khan, heeft ook zojuist gevraagd dat Transport for London, aanbieder van de metrolijn, gratis reizen aanbiedt aan het laagstbetaalde contractpersoneel, waaronder beveiligings-, catering- en schoonmaakpersoneel.
Hun dankbaarheid kan te wijten zijn aan het geld dat meer wordt bespaard dan aan milieuzorgen, maar hoe dan ook, Kura’s Ryan zegt dat investeren in subsidies voor duurzaam personeelsvervoer niet onderhandelbaar zal worden voor werkgevers.
“Het is duidelijk dat in steden als Londen veel command-and-control-werkgevers erop hebben vertrouwd dat hun werknemers de dagelijkse hel en hoge kosten van het woon-werkverkeer doorstaan zonder enige negatieve impact op de tevredenheid van het personeel of het retentiepercentage,” zegt hij.
“Dit is nu aan het veranderen, omdat het ondersteunen en zelfs financieren van een groener woon-werkverkeer nu een belangrijk ingrediënt is van elk werkgeversmerk.”
