Overzicht van heupaanwijzerblessures

Een heupaanwijzerblessure is een uiterst pijnlijke verwonding aan de iliacale top van het bekken. De iliacale kam is de bovenste richel van het darmbeen, het grootste deel van het heupbot. Een heupaanwijzerblessure wordt gekenmerkt door blauwe plekken en veroorzaakt meestal bloedingen in de heupabductorspieren. De pijn kan worden gevoeld tijdens het lopen, lachen, hoesten of zelfs diep ademhalen.

Oorzaken

Heupaanwijzerblessures worden meestal geassocieerd met contactsporten, hoewel ze kunnen optreden bij een stompe krachtblessure of ernstige val. Heupaanwijzers komen veel voor in voetbal en voetbal, maar komen ook voor in hockey, skiën, fietsen, rugby, lacrosse, volleybal en zelfs basketbal.

Heupaanwijzers worden kneuzingen genoemd (de medische term voor blauwe plekken). Ze worden veroorzaakt door het verpletteren van zachte weefsels langs de iliacale kam, hetzij door een directe klap of een val op de grond.

Symptomen

Heupaanwijzerblessures worden gekenmerkt door onmiddellijke en vaak ondraaglijke pijn. Dit zal worden gevolgd door gelokaliseerde zwelling en blauwe plekken, soms ernstig. Binnen een korte tijdspanne zal er een snelle afname zijn in de kracht en het bewegingsbereik van de aangetaste heup en het been. Er kunnen ook spierspasmen zijn. De pijn heeft de neiging om te verergeren met beweging.

Diagnose

Een heupaanwijzerblessure is meestal zelf zichtbaar en gemakkelijk gediagnosticeerd met een lichamelijk onderzoek. Laboratoriumtests zijn meestal niet nuttig bij de diagnose van een heupaanwijzerletsel. Artsen bestellen echter beeldvormingsstudies om de ernst van de aandoening te bepalen als ze zich zorgen maken over ernstig letsel. Een van de opties:

• Röntgenfoto’s kan helpen bij het identificeren van een botbreuk. Röntgenfoto’s kunnen ook laten zien of er botweefsel ontstaat in de gewonde spier, een aandoening die myositis ossificans wordt genoemd.
• Computertomografie (CT) scans kan worden besteld als de pijn bijzonder ernstig is of als er aanhoudende pijn is na de behandeling.
• Botscans (botscintigrafie) kan worden bevolen om een fractuur uit te sluiten als de röntgenbevindingen geen uitsluitsel geven.

Behandeling

De meeste heupaanwijzers genezen met een conservatieve behandeling. Net als andere weke delen verwondingen, kan een heupaanwijzer meestal baat hebben bij een POLITIE-behandelplan. Dit is het acroniem voor Protection, Optimum Loading, Ice, Compression en Elevation. De algemene richtlijnen voor het POLITIE-plan zijn als volgt:

Beschermen

Zodra je geblesseerd bent, stop je met de activiteit en rust je een paar dagen uit als dat nodig is. Na een paar dagen kan een zachte beweging worden gestart terwijl u nog steeds een niveau van bescherming voor het gewonde gebied behoudt. Gedurende deze tijd heb je misschien een soort hulpmiddel nodig, zoals krukken, om te lopen als je veel pijn en ongemak ervaart.

Optimale belasting

Terwijl u uw verwonding beschermt, kan en moet een zachte beweging worden gestart. Bijvoorbeeld, het maken van korte wandelingen en het uitvoeren van een actief bewegingsbereik oefeningen voor de heup (binnen pijntolerantie) zou gunstig zijn. Deze progressieve belasting van uw blessure kan helpen de genezing te bevorderen. Het kan ook helpen voorkomen dat de gewrichts- en spierspanning en spieratrofie die uw terugkeer naar uw vorige functieniveau kunnen vertragen.

IJs, compressie en elevatie

Verhef de gewonde heup en het been boven je hart wanneer je kunt. Dit kan helpen pijn en ongemak te verminderen. Omdat het betrokken gebied zo groot is, is compressie van het letsel meestal niet praktisch.

Je kunt het gebied echter wel bevriezen. Breng een ijspakking aan op de verwonding gedurende 10 minuten en verwijder deze vervolgens gedurende 10 minuten. Herhaal dit zo vaak mogelijk gedurende de eerste 24 tot 48 uur. Om bevriezing te voorkomen, plaatst u een doekbarrière tussen het ijs en uw huid en houdt u het ijspak in beweging.

Pijnverlichting

Om ervoor te zorgen dat de blessure goed geneest, vermijdt u alle verzwarende activiteiten die de eerste één tot twee weken aanzienlijke pijn of ongemak veroorzaken. IJs en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) kunnen helpen pijn en ontstekingen te verminderen gedurende de eerste zeven tot 10 dagen. Matige activiteit, waaronder wandelen en bewegingsoefeningen, kan worden gebruikt om de gewrichtsmobiliteit te herstellen zodra u volledig aan de beterende hand bent.

Als het niet geneest met conservatieve behandeling, zullen sommige artsen een s behandelenevere heupaanwijzerblessure met een verdovingsinjectie. Dit zou echter een laatste redmiddel moeten zijn.

Het enige dat u wilt vermijden, is te snel terugkeren naar sport. Dit is de reden waarom artsen terughoudend zijn om een heupaanwijzer te behandelen met cortisone-injecties, omdat ze de symptomen kunnen maskeren en het risico op opnieuw letsel kunnen verhogen. Als u problemen ondervindt om weer te gaan sporten en activiteiten, zoek dan naar gepersonaliseerde fysiotherapie voor aanvullende behandelingen en revalidatie.

Preventie

Het is vaak onmogelijk om een impact tijdens een sportwedstrijd te vermijden, dus goed beschermd zijn is de beste manier om ernstig letsel te voorkomen. Het dragen van goed passende beschermingsmiddelen, waaronder heupbeschermers, is de eerste en beste stap.

Atleten die heuppads dragen, moeten ervoor zorgen dat de pads groot genoeg zijn om de top van het heupbot te bedekken. Tegenwoordig kun je compressieshorts kopen met ingebouwde heup- en dijbeenpads. Ze zijn verkrijgbaar bij veel sportwinkels en kunnen door atleten in bijna elke sport worden gebruikt.