In 2017 begon de burgemeester van New Orleans, Mitch Landrieu, zijn stad te ontdoen van verschillende monumenten van het Zuidelijke leger. Het was het hoogtepunt van een twee jaar durende juridische strijd die uiteindelijk neerkwam op een stemming in de gemeenteraad.
Niet iedereen is blij met de verhuizing, omdat veel inwoners van New Orleans het Geconfedereerde Leger beschouwen als een gekoesterd onderdeel van de geschiedenis van New Orleans, maar Landrieu zegt dat er betere manieren zijn om de erfenis van de burgeroorlog in Louisiana te herinneren dan monumenten die uiteindelijk een leger herdenken dat vocht om de zwarte mensen van Amerika tot slaaf te houden.
Natuurlijk zullen veel hedendaagse apologeten voor de Confederatie beweren dat de burgeroorlog werd gevoerd over de rechten van staten, maar dat is slechts half waar. Het lijdt geen twijfel dat slavernij werd beschouwd als een vitaal onderdeel van de Confederatie en als het Noorden de oorlog had verloren, zou de slavernij veel langer hebben geduurd dan het deed.
Voor de Burgeroorlog was New Orleans de grootste slavenmarkt van het land, met een haven waar honderdduizenden zwarte mensen uit andere landen werden overgehaald, alleen om van hun families te worden gerukt, de Mississippi te verkopen en veroordeeld tot een leven van onontkoombare ontberingen.
Toen de Burgeroorlog begon en de missie van president Abraham Lincoln om de Unie te behouden serieus begon, viel New Orleans vrij snel in handen van de noordelijke legers.
Niettemin, bijna vijftig jaar nadat de burgeroorlog was geëindigd en Louisiana was teruggebracht naar de Verenigde Staten, begonnen New Orleans en verschillende andere steden in het Amerikaanse zuiden monumenten op te richten voor Zuidelijke soldaten in een poging om de Amerikaanse geschiedenis wit te wassen, waarbij het Zuidelijke leger werd herschikt als nobele rebellen in plaats van diep misleide racisten.
Maar de afgelopen jaren hebben enkele van de lelijkste hoofdstukken van de Verenigde Staten in de schijnwerpers gezet en daarmee een hernieuwde energie in de behoefte om boete te doen voor onze gruweldaden uit het verleden.
Het verwijderen van de standbeelden van mannen als Robert E. Lee en Jefferson Davis van het openbare plein wist niet uit wat er gebeurt, maar het haalt dat hoofdstuk van de Amerikaanse geschiedenis van een voetstuk en erkent aan de afstammelingen van vandaag van de mensen die ze tot slaaf hebben gemaakt dat wij, als natie, hun acties niet goedkeuren of er trots op zijn.
In een opiniestuk gepubliceerd in de Washington Post zei Landrieu: “De geschiedenis heeft helaas grote naties verloren, geïsoleerd en uiteindelijk uitgestorven gezien door te weigeren de zonden van het verleden onder ogen te zien en te evolueren om aan de eisen van een veranderende wereld te voldoen. Als we niet voor altijd willen worden tegengehouden door onze verpletterende geschiedenis van institutioneel racisme, is het tijd om deze monumenten naar hun juiste plaats te degraderen. “
Dankzij het werk van mensen zoals Landrieu en de inwoners van New Orleans die de missie ondersteunen, worden die monumenten naar hun juiste plaats gedegradeerd en kunnen de mensen van New Orleans zich gaan concentreren op het moeilijke werk van raciale gelijkheid.
Een versie van dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd in nummer 01 van de Goed krantenpapier in juli 2017.
