Robert Decelis Ltd / Getty Afbeeldingen
Atleten hebben de neiging om zeer competitieve en gedisciplineerde individuen te zijn die tot het uiterste gaan om uit te blinken in hun sport. Dit persoonlijkheidstype in combinatie met de verwachtingen van teamgenoten en coaches en toeschouwers kan ervoor zorgen dat ze een hoger risico lopen op het ontwikkelen van een eetstoornis dan de gemiddelde persoon.
Atleten die deelnemen aan sporten die de nadruk leggen op uiterlijk of snelheid, lichtheid, behendigheid en snelheid vereisen, lopen een hoger risico op het ontwikkelen van een eetstoornis dan niet-atleten of atleten in sporten die spiermassa en bulk vereisen.
Welke atleten lopen het meeste risico op eetstoornissen?
Eetstoornissen komen het meest voor bij atleten die deelnemen aan de volgende sporten:
- Ballet en andere dans
- Kunstschaatsen
- Gymnastiek
- Lopend
- Zwemmen
- Roeien
- Paardenrennen
- Worstelen
Welke eetstoornissen komen het meest voor bij atleten?
Zowel mannen als vrouwen zijn vatbaar voor eetstoornissen, hoewel een groter percentage van de eetstoornissen bij vrouwen wordt aangetroffen. De twee meest voorkomende eetstoornissen bij atleten zijn:
- Anorexia nervosa
- Boulimie
Dwangmatige oefening is ook problematisch. Het is geen erkende diagnose in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), maar kan een symptoom zijn van een eetstoornis.
De echte bedreiging voor een atleet met een eetstoornis is de extreme stress die op het lichaam wordt gelegd. De praktijk van zelfuithongering, zuivering of obsessieve oefening heeft een nadelig effect op de prestaties. Het proces van bingeing en purgeren resulteert in verlies van vocht en lage kaliumspiegels, wat extreme zwakte kan veroorzaken, evenals gevaarlijke en soms dodelijke hartritmes.
De vrouwelijke atleet Triade
Vrouwelijke atleten met eetstoornissen passen vaak in een aandoening die de vrouwelijke atleet triade wordt genoemd, een combinatie van:
- Lage energiebeschikbaarheid
- Menstruele onregelmatigheden, zoals amenorroe
- Zwakke botten (verhoogd risico op stressfracturen en osteoporose)
Deze poging om lichaamsvet te verminderen door extreme maatregelen leidt niet alleen tot verminderde trainingsprestaties, maar kan ook leiden tot ernstige gezondheidscomplicaties. Tekorten aan voedingsstoffen en vocht/elektrolyten onbalans door een lage voedselinname kunnen leiden tot een verhoogd risico op fracturen, ziekte, verlies van voortplantingsfunctie, en ernstige medische aandoeningen zoals uitdroging en uithongering.
Medische complicaties van deze triade omvatten bijna elke lichaamsfunctie en omvatten het cardiovasculaire, endocriene, reproductieve, skelet-, gastro-intestinale, renale en centrale zenuwstelsel.
Veel atleten denken ten onrechte dat ze geen risico lopen op osteoporose omdat ze sporten en van lichaamsbeweging is bekend dat ze botten versterken. Onderzoek toont echter aan dat lichaamsbeweging alleen botverlies niet voorkomt. Onomkeerbaar botverlies begint binnen zes maanden tot twee jaar na het verlies van menstruatie. Een ander negatief gevolg van eetstoornissen is de nauwe associatie met depressie.
Het identificeren van sporters met een eetstoornis is niet eenvoudig. Ze zijn vaak geheimzinnig of wijten hun eet- en trainingsregime aan hun trainingsdoelen. Meer patiënten worden geïdentificeerd door opmerkzame coaches, teamgenoten, vrienden of familieleden die merken dat een atleet gewicht verliest, buiten hun normale trainingsregime traint of overdreven bezig is met voedsel en gewicht.
Waarschuwingssignalen van een eetstoornis
- Preoccupatie met voedsel, gewicht en uiterlijk
- Herhaaldelijk geuite zorgen over gewichtstoename
- Toenemende kritiek op het lichaam
- Vaak alleen eten
- Gebruik van laxeermiddelen
- Uitstapjes naar de badkamer tijdens of na de maaltijd
- Continu drinken van light frisdrank of water
- Dwangmatige, overmatige lichaamsbeweging
- Klagen dat je het altijd koud hebt
- Ontkent honger te hebben
- Kookt maaltijden voor anderen terwijl ze niet eten
- Te weinig eten, te hard trainen
- Ondergewicht of opmerkelijk gewichtsverlies
- Stressfracturen of overbelastingsblessures
Hulp krijgen voor een eetstoornis
Eetstoornissen bij een atleet zijn ernstig en kunnen levensbedreigend worden als ze onbehandeld blijven. Het type eetstoornis identificeren en eerder hulp krijgen in plaats van later is essentieel voor het beste resultaat.
Medische complicaties van deze triade omvatten bijna elke lichaamsfunctie en omvatten het cardiovasculaire, endocriene, reproductieve, skelet-, gastro-intestinale, renale en centrale zenuwstelsel.
Eetstoornissen bij een atleet zijn ernstig en kunnen levensbedreigend worden als ze onbehandeld blijven. Het identificeren van het type eetstoornis en het krijgen van hulp eerder dan later is essentieel voor het beste resultaat.
